.

ΓΛΗΝΟΣ


Ν’ αγαπάς την ευθύνη να λες εγώ, εγώ μονάχος μου θα σώσω τον κόσμο. Αν χαθεί, εγώ θα φταίω - Έχεις ευθύνη. Δεν κυβερνάς πια μονάχα τη μικρή ασήμαντη ύπαρξή σου. Είσαι μια ζαριά όπου για μια στιγμή παίζεται η μοίρα του σογιού σου. - Μην καταδέχεσαι να ρωτάς: "Θα νικήσουμε; Θα νικηθούμε;" Πολέμα! Όταν πολεμάς για την λευτεριά, είσαι κι όλας λεύτερος (Νίκος Καζαντζάκης)




Δ. Καζάκης: Η νομική δέσμευση του Ε.ΠΑ.Μ. στον ελληνικό λαό

ΨΗΦΙΣΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

Η ΜΥΝΗΣΗ ΤΟΥ Ε.ΠΑ.Μ. ΕΠΙ ΕΣΧΑΤΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ






Η νομική δέσμευση του Ε.ΠΑ.Μ. στον ελληνικό λαό




ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΔΙΑΒΑΣΤΕ : Αποφασεις και ψηφισματα του 5ου Συνεδριου του Ενιαιου Παλλαϊκου Μετωπου.


ΠΑΤΗΣΤΕ ΣΤΟ ΛΟΓΟΤΥΠΟ...

Ανάποδα
Ακούστε στο e-roi.gr Ειδήσεις που αποκρύπτονται από τα συστημικά ΜΜΕ, θα σχολιάζονται θα αναλύονται και θα αντιπαρατίθενται στην κατασκευή πλαστών ειδήσεων που σερβίρονται στο πλαίσιο της πιο ξετσίπωτης προπαγάνδας. Την προπαγάνδα του φόβου και της εξαπάτησης. Είναι για εμάς κοινός τόπος, η προσπάθεια αντίληψης της ελληνικής και διεθνούς πραγματικότητας αλλά και η αποκάλυψη του μέλλοντος που ετοιμάζουν στον λαό μας..


synedrio











ΓΙΑ ΤΟ ΧΡΕΟΣ ΠΑΤΗΣΤΕ ΚΑΙ ΕΔΩ : http://www.nationaldebtclocks.org/debtclock/greece


ΓΙΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΗ ΚΑΙ ΠΙΟ ΑΜΕΣΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΣΤΗ ΣΕΛΙΔΑ ΜΑΣ ΣΤΟ FACEBOOK
(ΠΑΤΗΣΤΕ ΣΤΟ ΕΙΚΟΝΙΔΙΟ ΔΕΞΙΑ)

Κυριακή 23 Ιουνίου 2019

ΟΙ ΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥ ΕΚΛΟΓΙΚΟΥ ΣΥΝΔΥΑΣΜΟΥ ΕΠΑΜ-ΑΚΚΕΛ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΟΛΥΤΕΚΝΟΥΣ

Ο υποψήφιος Βουλευτής του εκλογικού Συνδυασμού ΕΠΑΜ-ΑΚΚΕΛ, Γιώργος Ορφανίδης, ανταποκρινόμενος στη δημόσια επιστολή του Συλλόγου Πολυτέκνων Σάμου-Ικαρίας-Φούρνων απέστειλε απαντητική  στα αιτήματα τους  επιστολή, ενημερώνοντας τους για τις θέσεις του  εκλογικού συνδυασμού.  Στην επιστολή του τονίζει ότι η εκλογική συνεργασία ΕΠΑΜ-ΑΚΚΕΛ έχει ανοιχτά και δημόσια τοποθετηθεί υπέρ του θέματος αυτού, θέτοντας ως πρώτιστο καθήκον της την προστασία της οικογένειας.
Συγκεκριμένα, εκπρόσωποι του εκλογικού συνδυασμού ΕΠΑΜ-ΑΚΚΕΛ είχαν πρόσφατα συνάντηση και συζήτηση με το Δ.Σ. της Ανώτατης Συνομοσπονδίας Πολυτέκνων Ελλάδας (ΑΣΠΕ). Μετά τη γόνιμη συζήτηση που ακολούθησε, ο πρόεδρος της συνομοσπονδίας πολυτέκνων δήλωσε ότι «είναι σημαντική η παρουσία της σύμπραξης ΕΠΑΜ –ΑΚΚΕΛ στη βουλή» στις επερχόμενες βουλευτικές εκλογές της 7ης  Ιουλίου 2019.
Κατά τη διάρκεια της συνάντησης ο Πρόεδρος του ΕΠΑΜ, Δημήτρης Καζάκης, συμφώνησε με τη διαπίστωση του Προέδρου της συνομοσπονδίας πολυτέκνων ότι το δημογραφικό πρόβλημα στην Ελλάδα έχει λάβει, εξαιτίας της εφαρμογής των μνημονιακών πολιτικών, πρωτοφανή έκταση, οδηγώντας ουσιαστικά τη χώρα σε κατάρρευση.
Στην Ελλάδα σήμερα διαπιστώνεται σημαντική μείωση του δείκτη των γεννήσεων έναντι της αξιοσημείωτης αύξησης του δείκτη των θανάτων. Η εικόνα αυτή, πρωτοφανής για περίοδο ειρήνης,  είναι αποτέλεσμα των περικοπών στη δημόσια υγεία, της υποβάθμισης της ποιότητας της ζωής, των αυξανόμενων αυτοκτονιών, και αποτελεί  μία από τις πέντε παραμέτρους που σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο  συνιστούν τον ορισμό της γενοκτονίας. Ειδικότερα, σύμφωνα με  την Διακήρυξη του ΟΗΕ  (9η Δεκεμβρίου του 1948),  γενοκτονία θεωρείται «μια από τις ακόλουθες πράξεις που λαμβάνει χώρα με στόχο την ηθελημένη καταστροφή ή τον αφανισμό ενός μέρους ή μιας ολόκληρης εθνικής, φυλετικής ή θρησκευτικής ομάδας ανθρώπων: την δολοφονία μελών της ομάδας αυτής. Την πρόκληση σοβαρών σωματικών ή ψυχολογικών τραυμάτων σε μέλη της ομάδας. Την ηθελημένη επέμβαση στις συνθήκες ζωής των ομάδων αυτών, με στόχο τον φυσικό αφανισμό τους. Την επιβολή μέτρων με στόχο τον εμποδισμό των γεννήσεων εντός της ομάδας αυτής. Και τέλος την βίαιη μετατόπιση παιδιών από την ομάδα αυτή σε μια άλλη ομάδα ανθρώπων». Δεδομένου, ότι στην περίπτωση της Ελλάδας ισχύουν όλες οι παραπάνω προϋποθέσεις, ο ελληνικός λαός υφίσταται,, εξαιτίας των μνημονιακών πολιτικών, μια πρωτοφανούς έκταση γενοκτονία. Την δραματικότητα της κατάστασης αυτής πιστοποιούν και ευρωπαϊκές εκθέσεις, ενώ κατά τη νομική έννοια του όρου, η «γενοκτονία», συνιστά συγκεκριμένο έγκλημα του διεθνούς ποινικού δικαίου. Ωστόσο, η νεοφιλελεύθερη πολιτική των παγκόσμιων αγορών δηλώνει ότι σχεδιάζει να καλύψει το δημογραφικό κενό με μετανάστες.
Η Συνομοσπονδία Πολυτέκνων και ο Πρόεδρος του ΕΠΑΜ αναγνώρισαν από κοινού ότι είναι επιτακτική ανάγκη η ανατροπή του εφιάλτη της υπογεννητικότητας. Το ΕΠΑΜ θεωρεί  απαραίτητη και κομβικής σημασίας την προϋπόθεση αυτή για την ανάκαμψη της οικονομίας σε μια χώρα που έχει ανακτήσει την εθνική της κυριαρχία κι έχει απαλλαγεί από το δυσβάσταχτο βάρος του χρέους. Ενός χρέους επαχθούς, απεχθούς και προπαντός παράνομου (όπως έχει καταδείξει η μήνυση επί εσχάτη προδοσία κατά παντός υπευθύνου που έχει καταθέσει στον Άρειο Πάγο το ΕΠΑΜ), το οποίο μια πατριωτική κυβέρνηση οφείλει να καταγγείλει στη διεθνή κοινότητα και να προχωρήσει μονομερώς στην μη αναγνώριση και διαγραφή του.
Πέραν τούτου όμως, μια πατριωτική κυβέρνηση, σε μια χώρα που έχει ανακτήσει την εθνική της κυριαρχία-ανεξαρτησία, οφείλει να θέσει ως πρώτιστη υποχρέωσή της την ανάκαμψη της υπογεννητικότητας  με μια σειρά  μέτρων, βραχυπρόθεσμων και μακροπρόθεσμων. Το ΕΠΑΜ μάλιστα, εκτιμώντας ότι η προστασία της οικογένειας και της μητρότητας αποτελεί πρώτιστη υποχρέωση του κράτους με την εφαρμογή μιας ανάλογης κοινωνικής πολιτικής, έχει διασαφηνίσει τις θέσεις του με σχετικό ψήφισμα συνεδρίου «μέριμνα για την οικογένεια και ειδικότερα για τη μητέρα και το παιδί» (5ο Συνέδριο 2016).  Επιπλέον, η εκλογική σύμπραξη ΕΠΑΜ-ΑΚΚΕΛ δεσμεύεται να υλοποιήσει τα παρακάτω άμεσα μέτρα προστασίας της οικογένειας και δη των πολυτέκνων:
α) Παροχή εφάπαξ 5.000 ευρώ για κάθε οικογένεια που ζει κάτω από όριο της φτώχειας, επίδομα που θα θέτει τις οικογένειες αυτές πάνω από το μέσο φορολογητέο εισόδημα. Σήμερα στην Ελλάδα μια μέση οικογένεια για την αντιμετώπιση μόνο των τρεχόντων καταναλωτικών εξόδων διαβίωσης εκτιμάται ότι χρειάζεται επιπλέον περίπου 3,5 χιλιάδες ευρώ, ποσό που αναλογικά αυξάνει με το μέγεθος της οικογένειας φτάνοντας ως τα 7,5 χιλ. ευρώ για μια τετραμελή οικογένεια.
β) Παροχή σε όλες τις οικογένειες με ανήλικα τέκνα, από 0 έως 18 ετών, μηνιαίου επιδόματος 300 ευρώ για κάθε ανήλικο τέκνο.
γ) Απαλλαγή από τη φορολογία εισοδήματος κάθε οικογένειας που έχει περισσότερα από 2 παιδιά.
Κατά τη διάρκεια της συζήτησης εξηγήθηκαν επίσης και οι τεχνικές οικονομικές λεπτομέρειες που καθιστούν εφικτό ένα τέτοιο πρόγραμμα, το κόστος του οποίου υπολογίζεται ότι ανέρχεται στα 25 δις. Το σημαντικό είναι να επαναπροσδιοριστούν οι προτεραιότητες της οικονομίας, και τα δισεκατομμύρια που δίνονται για να σωθούν οι ιδιωτικές τράπεζες να δοθούν στις οικογένειες, στα νοικοκυριά, στους συνταξιούχους, στις επενδύσεις, ενισχύοντας σε μικρό βάθος χρόνου σημαντικά το ΑΕΠ της χώρας. Ιδιαίτερα σημαντική κρίνεται, επίσης, η  συνταγματική κατοχύρωση των ρυθμίσεων αυτών υπέρ του παιδιού και της οικογένειας, ώστε να μην μπορούν να αναιρεθούν, ούτε να μεταλλαχτούν κατά το δημοσιονομικά δοκούν από την εκάστοτε κυβέρνηση.
Παράλληλα η οικογένεια θα ενισχυθεί και με επιπλέον μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα μέτρα, όπως :
δ) τη θεμελίωση ενός αληθινά δημόσιου δωρεάν συστήματος υγείας και παιδείας, στο οποίο όλοι οι πολίτες θα έχουν πρόσβαση σύμφωνα με τις ανάγκες τους και ανεξάρτητα της οικονομικής τους επιφάνειας (μέτρο –αρ. 12- που προβλέπεται και στη νομική δέσμευση του ΕΠΑΜ: ψήφισμα 5ου Συνεδρίου 2016, βλ. https://www.epamhellas.gr/wp-content/uploads/2017/03/DESMEYSI.pdf)
ε) Επιστημονική αντιμετώπιση των σοβαρών θεμάτων δημόσιας υγείας που αντιμετωπίζει σήμερα η χώρα μας εξαιτίας της τοξικότητας, των φυτοφαρμάκων και των χημικών ουσιών σε τρόφιμα και νερό, που ευθύνονται σε μεγάλο ποσοστό για την αύξηση των ανιάτων ασθενειών και της στειρότητας. Στόχος είναι όχι μόνο η αύξηση των οικονομικών δεικτών, αλλά και η βελτίωση της ποιότητας της ζωής μας.
Όπως γίνεται σαφές, το πρόγραμμα της εκλογικής σύμπραξης ΕΠΑΜ-ΑΚΚΕΛ για τη στήριξη της οικογένειας έχει εντελώς διαφορετικό προσανατολισμό και βάση από τις πολιτικές φορολόγησης του κάθε παιδιού ως τεκμήριο, που υιοθετούν τα συστημικά κόμματα. Ειδικά αυτά που στις επερχόμενες εκλογές ανταγωνίζονται για την κατάληψη του κυβερνητικού θώκου. Το ΣΥΡΙΖΑ με επίσημες δηλώσεις βουλευτών του όχι μόνο αδιαφορεί για τα αιτήματα και τις ανάγκες των πολύτεκνων οικογενειών, αλλά ευθαρσώς τις αντιμετωπίζει  ως «εκβιαστική συντεχνία» που απαιτεί επιπλέον χρηματοδοτήσεις επιβαρύνοντας τον κρατικό προϋπολογισμό. Από την άλλη υπάρχουν δηλώσεις βουλευτών της ΝΔ που προεκλογικά υπόσχονται επιδόματα (1000 ευρώ εφάπαξ για κάθε τέκνο) και φοροαπαλλαγές στους πολύτεκνους, όταν ο ίδιος ο Κυριάκος Μητσοτάκης παρακινεί τους νέους της χώρας μας να μεταναστεύσουν στο εξωτερικό για να αντιμετωπιστεί η ανεργία!
 Η εκλογική συνεργασία ΕΠΑΜ-ΑΚΚΕΛ αντιτίθεται στη νεοφιλελεύθερη πολιτική των αγορών και στα συμφέροντα εκείνα που ποικιλοτρόπως επιχειρούν να απαλλάξουν το κράτος από την κοινωνική του υποχρέωση να εγγυάται τα συλλογικά κοινωνικά δικαιώματα του κάθε πολίτη. Όπως χαρακτηριστικά τόνισε ο Πρόεδρος του ΕΠΑΜ «δεν μπορείς ως πολιτικός φορέας να αναφέρεσαι αορίστως στην ανάκαμψη της οικονομίας όταν η χώρα πεθαίνει δημογραφικά». Η χώρα διαθέτει τεράστιες δυνατότητες για μια καίρια και ουσιαστική αναστροφή της υπογεννητικότητας. Συνεπώς, «το πολιτικό ερώτημα δεν είναι πού θα βρεθούν οι πόροι για τη χρηματοδότηση μιας γνήσιας δημογραφικής πολιτικής, αλλά το πώς διατίθενται οι υφιστάμενοι πόροι από ένα πατριωτικό/δημοκρατικό μέτωπο δυνάμεων που θα αναλάβει την κυβέρνηση της χώρας.».  
Με την υιοθέτηση των μέτρων που προτείνουμε ευελπιστούμε ότι  η νέα γενιά, αυτή που είθισται να αναλαμβάνει το χρέος της υπεράσπισης της Πατρίδας, θα μπορεί να αντιμετωπίζει το μέλλον της με αισιοδοξία, δεν θα χρειάζεται να μεταναστεύει, δεν θα τρομάζει να δημιουργήσει οικογένεια λόγω οικονομικών δυσκολιών και δυσπραγίας και θα μπορεί να απολαμβάνει μια ποιοτική ζωή με υγεία.
Επισυνάπτεται επίσης το Δελτίο Τύπου που εξέδωσε στις 21/6/2019 το Γραφείο Τύπου του ΕΠΑΜ σχετικά με το περιεχόμενο και τα αποτελέσματα της συζήτησης που είχε ο Πρόεδρος του ΕΠΑΜ, Δημήτρης Καζάκης, με την Ανώτατη Συνομοσπονδία Πολυτέκνων Ελλάδος (ΑΣΠΕ)
(βλ. και βίντεο https://www.epamhellas.gr/proedros-ton-polyteknon-simantiki-paroysia-tis-sympraxis-epam/ )
Σάμος, 23 Ιουνίου 2019

Για τον εκλογικό συνδυασμό ΕΠΑΜ-ΑΚΚΕΛ
ο υποψήφιος βουλευτής
στο νομό Σάμου
Γιώργος Ορφανίδης

Η ΘΕΣΗ ΤΟΥ ΕΚΛΟΓΙΚΟΥ ΣΥΝΔΥΑΣΜΟΥ ΕΠΑΜ-ΑΚΚΕΛ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΚΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΣΤΗ ΣΑΜΟ & ΤΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ 2ΟΥ HOTSPOT ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΤΩΝ ΜΥΤΙΛΗΝΙΩΝ

 

Χτες, Σάββατο 22 Ιουνίου 2019, το Τοπικό Συμβούλιο των Μυτιληνιών και ο πρόεδρος, κ. Ελευθερόγλου Γ., συγκάλεσε ανοιχτή λαϊκή συνέλευση για το φλέγον θέμα του hotspot που επίκειται να δημιουργηθεί στην περιοχή. Ζητήθηκε από τις βουλευτικές και δημοτικές παρατάξεις του νησιού η δέσμευση και σύμπραξή τους προκειμένου με νομικές ενέργειες να σταματήσουν οι διαδικασίες δημοπρασίας εκτέλεσης του έργου που ξεκινούν αύριο Δευτέρα 24 Ιουνίου 2019.
Ο εκλογικός συνδυασμός ΕΠΑΜ-ΑΚΚΕΛ δηλώνει την αντίθεσή του στη δημιουργία 2ου Κέντρου Ταυτοποίησης & Καταγραφής - ΚΥΤ/hotspot - στo νησί και στη λειτουργία κλειστού κέντρου ΠΡΟΚΕΚΑ – είτε εντός, είτε εκτός του ΚΥΤ- πόσο μάλλον όταν αυτό βρίσκεται εντός οικιστικής ζώνης και εν μέσω στρατιωτικής περιοχής υψίστης σημασίας.
Συμπλέουμε με το γενικό πλαίσιο των επίσημων θέσεων του ΕΠΑΜ, όπως αυτές διατυπώθηκαν στα 4 ψηφίσματα των Συνεδρίων του από το 2015 ως το 20181, και τονίζουμε ότι η ταυτοποίηση θα πρέπει να γίνεται σε κέντρα της Ηπειρωτικής Ελλάδας, κατά τα προβλεπόμενα από το Διεθνές Δίκαιο, ενώ στο νησί μας, όπως και σε όλα τα ακριτικά νησιά του Αιγαίου, να λειτουργούν μόνο κέντρα Καταγραφής βραχείας διαμονής (έως 15 ημερών) πλήρως επανδρωμένα με τις κατάλληλες εγκαταστάσεις και προσωπικό ώστε να διασφαλίζονται αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης και υπό κρατική μέριμνα να πραγματοποιείται ασφαλής προληπτικός υγειονομικός έλεγχος για την προάσπιση της δημόσιας υγείας. Η εφαρμογή αυτών των μέτρων επιτρέπει την προσωρινή διαμονή στο νησί ενός μικρού και διαχειρίσιμου αριθμού μεταναστών & προσφύγων που δεν θα ξεπερνά τα 800 άτομα εβδομαδιαίως και καθιστά περιττή τη δημιουργία επιπλέον hotspot.
Η υπάρχουσα όμως κυβέρνηση, έχοντας προφανώς δεσμευτεί στην υλοποίηση αποφάσεων των Βρυξελλών, προχωρά στη δημιουργία κι άλλου hotspot, που φαίνεται πως μάλλον θα δημιουργήσει μεγαλύτερα προβλήματα από αυτά που θεωρητικά προβλέπεται να επιλύσει, καθώς συγκεντρώνει μια σειρά καίριων μειονεκτημάτων, τα οποία επιδεικτικά παραβλέπει η κυβέρνηση.
α) Δημιουργείται εν μέσω ενεργών στρατιωτικών μονάδων μεγάλης επιχειρησιακής σημασίας, υποβαθμίζοντας την στρατιωτική ασφάλεια
β) Δημιουργείται εντός του οικιστικού σχεδίου υπάρχουσας κοινότητας. Μάλιστα, προβλέπεται δίπλα στον υπάρχον οικισμό– σε απόσταση μόλις 1 χλμ- εγκατάσταση ισομεγέθη, αν όχι μεγαλύτερη, πληθυσμιακά, αποτελούμενη από ένα ετερογενές (φυλετικά, εθνικά, θρησκευτικά) σύνολο που δεν έχει υποβληθεί σε κανέναν έλεγχο. Υιοθετείται μια χαοτική κι άκρως επικίνδυνη για την κοινωνική ασφάλεια τακτική που ξεπερνά ακόμη και τις εποικιστικές πρακτικές που εφαρμόζονταν επί οθωμανικής αυτοκρατορίας.
γ) η εγκατάσταση αυτή προβλέπεται να δημιουργηθεί σε μια περιοχή που δεν υπάρχει διαθέσιμο νερό, ούτε εγκαταστάσεις ύδρευσης και αποχέτευσης, ενισχύοντας την εξαθλίωση συνθηκών διαβίωσης και την επικινδυνότητα διάδοσης ασθενειών. Και το ερώτημα είναι, αν υπάρχουν τα χρηματικά αποθέματα γιατί αυτά δεν διατίθενται για την βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης στο υπάρχον hotspot, αλλά επενδύονται σε μια νέα τοποθεσία;
δ) εντός της προβλεπόμενης ανοιχτής δομής προβλέπεται η λειτουργία ΠΡΟΚΕΚΑ, δηλ. κλειστό κέντρο κράτησης (φυλακή) για όσους κρίνονται επικίνδυνοι για την κοινωνική ή εθνική ασφάλεια και έχει αποφασιστεί η επαναπροώθησή τους. Μια συνύπαρξη άκρως επικίνδυνη κι εκρηκτική και για την κοινωνική και για την εθνική μας ασφάλεια.
ε) τη διαμόρφωση και οργάνωση της νέας εγκατάστασης έχει αναλάβει ιδιωτικός φορέας, ο Διεθνής Οργανισμός Μετανάστευσης, που είναι ΜΚΟ, ενώ το Υπουργείο Μεταναστευτικής Πολιτικής καταβάλλει μόνο το μίσθωμα της ιδιωτικής έκτασης που ανέρχεται στα 100 χιλ. ευρώ ετησίως. Δεν υπάρχει συνεπώς κρατική εποπτεία της νέας δομής.
Για όλους τους παραπάνω λόγους ως Εκλογικός Συνδυασμός υποστηρίζουμε το αίτημα της Τοπικής Κοινότητας Μυτιληνιών, και θεωρούμε ότι θα πρέπει να σταματήσουν άμεσα οι εργασίες διαμόρφωσης του νέου hotspot και να ακυρωθεί με νομικά μέσα η διαδικασία δημοπρασίας. Για το λόγο αυτό, έχουμε ήδη θέσει το ζήτημα προς διερεύνηση στο Νομικό τμήμα του ΕΠΑΜ.
Πέραν όμως των όποιων νομικών ενεργειών και παράλληλα με αυτές είναι απαραίτητη η συστράτευση όλων των λαϊκών δυνάμεων του νησιού μας και η συντονισμένη κινηματική αντίδρασή μας.
Για την ουσιαστική αντιμετώπιση του, ανεξέλεγκτου πλέον, μεταναστευτικού προβλήματος στη Σάμο, και στα υπόλοιπα ακριτικά νησιά του Αν. Αιγαίου, πρέπει όλοι μαζί να διεκδικήσουμε:
  • ακύρωση της συμφωνίας ΕΕ-Τουρκίας και την καθολική –και όχι κατ’ επιλογή- άρση του γεωγραφικού περιορισμού. Την αποδέσμευση της Ελλάδας από τις συμφωνίες Σένγκεν και Δουβλίνου
  • Καταγγελία στους διεθνείς οργανισμούς των πρακτικών της Τουρκίας που καταπατά το Διεθνές Δίκαιο και άσκηση εναντίον της περιοριστικών μέτρων.
  • Κρατικό έλεγχο κάθε εθελοντικής προσφοράς και ιδιωτικής πρωτοβουλίας παροχής βοήθειας.
  • Προστασία και φύλαξη των συνόρων μας από εθνικές, αποκλειστικά, δυνάμεις διασφαλίζοντας την εθνική κυριαρχία.
  • Τήρηση του έως τώρα ισχύοντος Διεθνούς Δικαίου για τους Πρόσφυγες και τις ασφαλείς θαλάσσιες μετακινήσεις.
  • λειτουργία στα ακριτικά νησιά ενός μόνο κέντρου καταγραφής βραχείας διαμονής (έως 15 ημερών).
  • Αξιοπρεπείς κι ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης και υγιεινής.
  • Πλήρης υγειονομική κάλυψη και ιατρική περίθαλψη. Στελέχωση επαρκών κρατικών δομών υγείας και πρόληψης εντός του κέντρου φιλοξενίας και επαρκής προληπτικός υγειονομικός έλεγχος όλων των νεοαφιχθέντων για έγκαιρη πρόληψη διάδοσης τυχόν επικίνδυνων για τη δημόσια υγεία ασθενειών.
  • Διαχωρισμός των λίγων εκατοντάδων προσωρινώς φιλοξενούμενων ανά εθνικές ή θρησκευτικές ομάδες με παράλληλη προστασία των ευάλωτων κατηγοριών και των ασυνόδευτων παιδιών.
  • Ένταξη των όλων των παιδιών ως 18 ετών, αυτού του μεταναστευτικού πληθυσμού που δεν έχει ακόμη ταυτοποιηθεί και είναι στο νησί παρεπίδημος και προσωρινά φιλοξενούμενος για μικρό χρονικό διάστημα, από την πρώτη ημέρα, χωρίς εξαιρέσεις και διακρίσεις, σε κρατικά ελεγχόμενες δομές δημιουργικής απασχόλησης και εκπαίδευσης προσαρμοσμένης στις ανάγκες τους. Λειτουργία των δομών αυτών σε χώρους κατάλληλα διαμορφωμένους με υποδομές κι επαρκή ειδικευμένο προσωπικό, εκπαιδευτικό και υποστηρικτικό (ψυχολόγοι, κοινωνικοί λειτουργοί) που θα ανταποκρίνονται στις ιδιαίτερες ανάγκες των παιδιών αυτών.
Για την πιο ουσιαστική αντιμετώπιση του προβλήματος γενικότερα, απαιτείται:
  • Κατάλληλη επάνδρωση των υπηρεσιών ασύλου, ταχύτατη διεκπεραίωση και ολοκλήρωση της διαδικασίας ταυτοποίησης στην ηπειρωτική Ελλάδα υπό τον αποκλειστικό έλεγχο και εποπτεία κρατικών υπηρεσιών με τη συνδρομή της Ύπατης Αρμοστείας και σε συνεργασία με τις αντίστοιχες πρεσβείες των κρατών προέλευσης των μεταναστών-προσφύγων. Απαραίτητη, η επαναλειτουργία της πρεσβείας της Συρίας στην Ελλάδα.
  • Μετεγκατάσταση και απεγκλωβισμό από τη χώρα των προσφύγων-μεταναστών κατά τα Διεθνώς νόμιμα (Σύμβαση της Γενεύης 1951, Πρωτόκολλο της Νέας Υόρκης 1967).
  • Για τους ταυτοποιημένους πρόσφυγες, που χρήζουν διεθνούς προστασίας, ο άμεσος απεγκλωβισμός τους από την Ελλάδα και η ταχύτατη έκδοση των απαραίτητων δικαιολογητικών προκειμένου να μεταβούν διά της νομίμου οδού και υπό την άμεση συνδρομή και εποπτεία του ΟΗΕ στις χώρες που επιθυμούν.
  • Για τους ταυτοποιημένους, από τις ελληνικές αρχές και την Interpol ,για παραβατικότητα και απειλή της εθνικής και κοινωνικής ασφάλειας, άμεση επιστροφή είτε στην χώρα προέλευσης τους, είτε στην πρώτη χώρα υποδοχής απ’ όπου πέρασαν στην Ελλάδα.
  • Μη συμμετοχή της χώρας μας, καθ’ οιονδήποτε τρόπο, σε υπερεθνικούς οργανισμούς που εμπλέκονται σε στρατιωτικές επεμβάσεις και πολέμους, διαλύοντας κυρίαρχα κράτη και δημιουργώντας τις στρατιές των απελπισμένων προσφύγων.
  • Μη αποδοχή εντός εθνικής επικράτειας της λειτουργίας βάσεων υπερεθνικών στρατιωτικών οργανισμών που θέτουν σε κίνδυνο την εθνική μας ασφάλεια.
Επισημαίνουμε ότι το μεταναστευτικό-προσφυγικό πρόβλημα μπορεί αν επιλυθεί αποτελεσματικά μόνο από ένα κράτος που ασκεί κυριαρχικά δικαιώματα προστατεύοντας την επικράτεια και τον πληθυσμό του.
Δυστυχώς, οι ανεξέλεγκτες μεταναστευτικές και προσφυγικές ροές, που καλείται να αντιμετωπίσει η χώρα μας από το 2015 ως σήμερα, είναι αποτέλεσμα της ενδοτικής πολιτικής των μνημονιακών κομμάτων που υπακούουν στις εντολές των Βρυξελλών. Ο εγκλωβισμός των ανθρώπων αυτών στο νησί μας επιβάλλεται από τη συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας προς εξυπηρέτηση μη εθνικών συμφερόντων, καταπατώντας τόσο τις βασικές αρχές του διεθνούς δικαίου για τους πρόσφυγες, όσο και το στοιχειώδες δικαίωμα του κάθε ανθρώπου, που λογίζεται ελεύθερος, στην ελευθερία μετακίνησης. Στην πράξη ακυρώνεται το θεμελιώδες δικαίωμα του κάθε ανθρώπου να έχει Πατρίδα, το μόνο ασφαλές πλαίσιο που θα εγγυηθεί την προάσπιση όλων των άλλων δικαιωμάτων του.
Η Τουρκία, για την προώθηση των γεωστρατηγικών της συμφερόντων στην περιοχή, ελέγχει τις ροές αυτές υιοθετώντας τις δουλεμπορικές πρακτικές των κερδοσκόπων της παγκόσμιας αγοράς και επιτρέποντας έναν άκρως επικίνδυνο τρόπο διακίνησής τους, με μη ασφαλή θαλάσσια μέσα, που αντίκειται σε βασικές αρχές του διεθνούς δικαίου για τη θάλασσα. Οι άνθρωποι αυτοί, θύματα υπερεθνικών δουλεμπορικών δικτύων, φτάνουν ως ανιθαγενείς δούλοι, χωρίς δηλαδή ταυτότητα και πατρίδα. Ζουν σε εξαθλιωμένες συνθήκες, εγκλωβισμένοι, φυλακισμένοι σε ένα νησί που δεν ήταν επιλογή και προορισμός τους, ενώ προορίζονται να επανδρώσουν ως δούλοι είτε τις εδώ σχεδιαζόμενες οικονομικές ζώνες, είτε τις βιομηχανικές ανάγκες της αγοράς φτηνής εργασίας της Δύσης. Με την εφαρμογή του παγκοσμίου Συμφώνου Μετανάστευσης, που τον Δεκέμβρη του 2018 υπέγραψε και η φερόμενη ως «ελληνική» κυβέρνηση με τη στήριξη, ή έστω τη σιωπηρή ανοχή, των κοινοβουλευτικών δυνάμεων, οι αφίξεις τους αναμένεται να αυξηθούν με γεωμετρική πρόοδο.
Δεν είναι μόνο οι πόλεμοι, στρατιωτικοί ή οικονομικοί, η αιτία του ξεριζωμού τους. Ο κύριος λόγος είναι το κέρδος. Το κέρδος των Αγορών που θα ελέγξουν και θα εκμεταλλευτούν τον πλούτο της χαμένης τους Πατρίδας. Το κέρδος των δουλεμπόρων που κερδοσκοπούν με την ανθρώπινη δυστυχία. Το αναμενόμενο κέρδος από την αξιοποίησή τους ως φτηνή, πάμφτηνη, εργατική δύναμη χωρίς δικαιώματα, χωρίς διεκδικήσεις. Το κέρδος των παγκόσμιων αγορών, που χρησιμοποιεί αυτά τα πρωτόγνωρης κλίμακας μεταναστευτικά πλήθη ως μέσο διάλυσης άλλων χωρών.
Η Σάμος, όπως και τα άλλα ακριτικά νησιά του Αιγαίου που λειτουργούν ως πύλες εισόδου, επωμίζεται ένα δυσβάσταχτο βάρος, που της επέβαλε η άνευ επιλογών υπακοή των κυβερνόντων και της αντιπολίτευσης στις εντολές των δανειστών μας, με το πρόσχημα ενός παράνομου χρέους (όπως καταδεικνύεται από τη μήνυση-έγκληση επί εσχάτη προδοσία που έχει καταθέσει κατά παντός υπευθύνου στον Άρειο Πάγο το ΕΠΑΜ2). Για να πάρουμε τη δόση, για να παραμείνουμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ), εσαεί σιδεροδέσμιοι της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ), του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας (ΕΜΣ) και των αρπακτικών διαθέσεων των «εταίρων» μας! Η ακριτική εδαφική επικράτεια της Ελλάδας έχει μετατραπεί σε πολυφυλετικό γεωγραφικό χώρο, γιατί έτσι εξυπηρετούνται τα συμφέροντα των «εταίρων» μας!
Μόνο με την ανάκτηση της εθνικής μας κυριαρχίας-ανεξαρτησίας, την αποκατάσταση της συνταγματικής νομιμότητας και την ανάδειξη μιας ουσιαστικά πατριωτικής – δημοκρατικής κυβέρνησης, που θα υπηρετεί τα συμφέροντα και αιτήματα του λαού της σεβόμενη και προασπίζοντας τα δικαιώματα κάθε ανθρώπου σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο, μπορεί να επιλυθεί ουσιαστικά το πρόβλημα του μεταναστευτικού-προσφυγικού στη χώρα μας.
Σε αυτόν τον Αγώνα σας χρειαζόμαστε δίπλα μας!
Σάμος, 23/6/2019
Για την εκλογική Συνεργασία ΕΠΑΜ-ΑΚΚΕΛ
ο υποψήφιος Βουλευτής Σάμου
Γιώργος Ορφανίδης
 
1 2015, ψήφισμα 4ου Συνεδρίου ΕΠΑΜ; https://seisaxthia-epam.blogspot.com/2015/06/4_15.html, 2016, ψήφισμα 5ου συνεδρίου ΕΠΑΜ: https://seisaxthia-epam.blogspot.com/2016/07/5_7.html, 2017 ψήφισμα 6ου Συνεδρίου ΕΠΑΜ: https://www.epamhellas.gr/pshfisma-6ou-synedriou-tou-e-pa-m-h-anadeiksh-ths-diastashs-tou-metanasteutikou-prosfygikou-zhthmatos-oi-theseis-tou-e-pa-m/, 2018 ψήφισμα 7ου Συνεδρίου Επαμ για το Παγκόσμιο Σύμφωνο Μετανάστευσης: https://www.epamhellas.gr/7o-synedrio-psifisma-to-pagkosmio-symfono-metanasteysis/

Πέμπτη 18 Απριλίου 2019

Ανοιχτή Επιστολή του ΕΠΑΜ προς τους υποψηφίους Δημάρχους και Περιφερειάρχες


Η κατάλυση της διοικητικής αυτοτέλειας και της οικονομικής αυτοδυναμίας των Δήμων έχει ήδη δρομολογηθεί και τίθεται πλέον σε εφαρμογή. Η ίδια η ύπαρξη της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, όπως τουλάχιστον την γνωρίζαμε μέχρι τώρα σύμφωνα με το συνταγματικό της περιεχόμενο, μεταλλάσσεται σε κάτι τελείως ξένο προς τον ελληνικό λαό.
Οι εκλογές της 26ης Μαΐου 2019 είναι κρίσιμες, γιατί τα νέα δημοτικά και περιφερειακά συμβούλια θα κληθούν να συναινέσουν σ’ αυτήν την υβριδική μετάλλαξη. Η οποία συνίσταται συνοπτικά στην αρπαγή των ταμειακών διαθεσίμων των ΟΤΑ από την ΑΑΔΕ, στην αφαίρεση της διαχείρισης των οικονομικών τους, την εκχώρηση δημοτικής και εν γένει δημόσιας περιουσίας στο υπερταμείο, την ευρεία ιδιωτικοποίηση των μέχρι τώρα υπηρεσιών των Δήμων και των Περιφερειών, το ξεπούλημα των περιουσιακών τους στοιχείων και των βασικών αρμοδιοτήτων τους για την εξυπηρέτηση κατά κύριο λόγο γερμανικών επιχειρηματικών συμφερόντων.
Περιέργως όμως, ελάχιστοι δημοτικοί και περιφερειακοί συνδυασμοί θέτουν προεκλογικά τα κρίσιμα αυτά θέματα, που υπονομεύουν την ανεξαρτησία της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και την μετατρέπουν σε όχημα εξυπηρέτησης ιδιοτελών και υπερκρατικών συμφερόντων, μεταβιβάζοντας τις αυτοδιοικητικές αρμοδιότητες σε ιδιωτικούς αδιαφανείς φορείς.
Το ΕΠΑΜ θέτει προς τους υποψηφίους Δημάρχους και Περιφερειάρχες τρία καίρια ζητήματα, ζητώντας να δηλώσουν ξεκάθαρα στον ελληνικό λαό και στις τοπικές κοινωνίες που τις καλούν να τους ψηφίσουν:
1) Θα δεχθούν να παραδώσουν οι Δήμοι και οι Περιφέρειες τα ταμειακά τους διαθέσιμα και κάθε έσοδό τους, σε ειδικό λογαριασμό στην ΤτΕ, ο οποίος είναι κοινό μυστικό ότι θα ελέγχεται από την ΑΑΔΕ; Θα δεχθούν η εκταμίευση των δαπανών τους για την κάλυψη αναγκών των δημοτών τους, να διέρχεται από την έγκριση ή μη αυτής της κατ’ επίφαση «Ανεξάρτητης» Αρχής που συστάθηκε αντισυνταγματικά και με απαίτηση των δανειστών; Θα δεχθούν να εφαρμόσουν την υπουργική απόφαση οικ.2/6748/ΔΛΓΚ/21.01.2019ΥΑ (ΦΕΚ Β΄104/24.01.19), που οδηγεί σε οικονομικό «στραγγάλισμα» την Τοπική Αυτοδιοίκηση; Θα ενημερώσουν τους δημότες τους ότι τα δημοτικά τέλη που πληρώνουν ενδέχεται να διατεθούν για την κάλυψη των τοκοχρεολυσίων των δανειστών, όπως προβλέπουν τα άρθρα 80.17 και 81.11.γ του ν.4549/14.6.2018;                              
2) Θα δεχθούν να εκχωρηθεί στο υπερταμείο δημόσια περιουσία με κοινωφελή χαρακτήρα αλλά και μνημεία της πολιτιστικής μας κληρονομιάς, ως «εγγύηση» της εκπλήρωσης των χρηματοπιστωτικών υποχρεώσεων του κράτους προς τους δανειστές; Θα δεχθούν να αποστερήσουν ζωτικούς χώρους από τους δημότες τους (κοινόχρηστες εκτάσεις, αθλητικές εγκαταστάσεις, αρχαιολογικούς χώρους, δημόσια ακίνητα, σχολικά οικοδομήματα κ.ά.), για να τους νέμονται ιδιωτικές Ανώνυμες Εταιρείες όπως είναι το υπερταμείο και οι θυγατρικές του (ΕΤΑΔ ΑΕ, ΤΑΪΠΕΔ κλπ) προς όφελος των δανειστών; Θα συναινέσουν στη συνταγματική αυτή εκτροπή κατ’ εφαρμογή του άρθρου 109 του ν.4549/2018, αποδεχόμενοι την εκχώρηση των δημοσίων εκτάσεων, των μνημείων και των ακινήτων της περιοχής τους, σε μη εθνικές αρχές;
3) Θα δεχθούν τη συμμετοχή τους σε εξωθεσμικούς φορείς που προάγουν τα συμφέροντα ξένης δύναμης σε βάρος των ελληνικών Ο.Τ.Α., όπως είναι η περιβόητη Ελληνογερμανική Συνέλευση; Η οποία είναι απόρροια της ετεροβαρούς Ελληνογερμανικής Εταιρικής Σχέσης, μιας συμφωνίας νεοαποικιακού χαρακτήρα του 2010 που δεν πέρασε ποτέ από την ελληνική βουλή για έγκριση, και με την οποία παραδίδονται στο Βερολίνο στρατηγικοί τομείς της εθνικής οικονομίας, της διοίκησης, των υποδομών και των πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας; Που σε ό,τι αφορά τους ΟΤΑ, με όχημα τη διαχείριση των απορριμμάτων και των ενεργειακών πηγών, απώτερος στόχος είναι οι περιφέρειες και οι δήμοι της Ελλάδας να προσαρτηθούν οικονομικά σε αντίστοιχα κρατίδια και δήμους της Γερμανίας προκειμένου να λεηλατηθούν;
Το ΕΠΑΜ καλεί τους υποψηφίους να τοποθετηθούν ρητά γι αυτά τα τρία καίρια και καθοριστικά για την ύπαρξη της Τοπικής Αυτοδιοίκησης ζητήματα, αν θα επιτρέψουν την εφαρμογή τους στους Δήμους και στις Περιφέρειές τους, ή αν θα αντιταχθούν ανεξαρτήτως προσωπικού κόστους, προτάσσοντας τα συμφέροντα των πολιτών και του τόπου. Αν θα δεχθούν τις άνομες, αντισυνταγματικές και έξωθεν επιβολές, αποδεχόμενοι οικειοθελώς τον εξευτελισμό τους, ή αν θα αντιδράσουν, όπως αρμόζει σε εκλεγμένους από τον ελληνικό λαό, αρνούμενοι την ταπείνωση των ιδίων και του θεσμού που εκπροσωπούν.
Αθήνα, 17 Απριλίου 2019
Η Πολιτική Γραμματεία του ΕΠΑΜ

Διαχείριση απορριμμάτων και Ελληνογερμανική Συνέλευση


του Γιώργου Αναλυτή
Σε άρθρο του στην ΑΜΑΡΥΣΙΑ, με τίτλο: «Έχουμε σχέδιο για να μην πνίξουν τα σκουπίδια την Αττική», ο Δήμαρχος Αμαρουσίου και πρόεδρος της ΚΕΔΕ, Γ. Πατούλης, αφού περιγράφει την τραγική πραγματικότητα, προτείνει ένα ολοκληρωμένο σχέδιο, που θα θέτει ως προτεραιότητα την επίτευξη των ευρωπαϊκών και εθνικών στόχων, ως εξής:
‘’Θέλουμε να βάλουμε στο παιχνίδι την επιχειρηματικότητα. Να προσελκύσουμε επενδύσεις στον τομέα αυτό και να δημιουργήσουμε «πράσινες» θέσεις απασχόλησης. Στο δικό μας σχέδιο θέλουμε τον ιδιωτικό τομέα στην πρώτη γραμμή, με ιδέες, αλλά και πόρους.
Ασφαλώς απαραίτητη είναι η συνεργασία με το Κεντρικό Κράτος, για την υιοθέτηση fast track διαδικασιών, για τη χωροθέτηση των πράσινων σημείων. Τέλος, είναι πολύ σημαντικό να αναδείξουμε νέα μοντέλα, όπως η συνεργατική επιχειρηματικότητα, όπου το απόβλητο του ενός μπορεί να αποτελεί πρώτη ύλη του άλλου.’’
Τι σημαίνουν όλα αυτά.
Το Γερμανικό Υπουργείο Εσωτερικών και η Ελληνογερμανική Συνέλευση, αξιολογεί δομές και υπηρεσίες και ετοιμάζει  το κατάλληλο « μοντελάκι» για κάθε τύπο Δήμου της νέο-αποικίας που λέγεται Ελλάδα, ήτοι:  Δήμος –πρωτεύουσας, μεγαλούπολη, αστικός, ημιαστικός, αγροτικός, τουριστικός, ορεινός, και άλλα, με σκοπό:
α) την ανάληψη από επιχειρηματικά σχήματα  των κερδοφόρων λειτουργιών και αρμοδιοτήτων που ασκούν σήμερα οι Δήμοι και τα νομικά τους πρόσωπα και
β) την εξυπηρέτηση των γερμανικών επιχειρηματικών συμφερόντων, μέσα από την δημιουργία μικτών επιχειρήσεων (ΣΔΙΤ), με αξιοποίηση των κονδυλίων του αναπτυξιακού νόμου και του ΕΣΠΑ. Πρωταρχικοί τομείς που ενδιαφέρουν τη γερμανική πλευρά είναι η διαχείριση των απορριμμάτων και η ενέργεια κάθε μορφής.
Σε παλιότερες ανακοινώσεις μας και άρθρα, είχαμε αναφέρει ονόματα αιρετών, (Πατούλης-Τατούλης και άλλοι), που βρίσκονταν σε συνεργασία  με τον Γερμανό Υφυπουργό Εργασίας και απεσταλμένο της Καγκελαρίας στην Ελλάδα, Χανς-Γιοαχιμ Φούχτελ, (ο οποίος αντικαταστάθηκε φέτος με τον Νόρμπερτ Μπάρτλε).
Το αντικείμενο των συνομιλιών τους, δεν ήταν άλλο από το ξεπούλημα των βασικών αρμοδιοτήτων των Δήμων, όπως η διαχείριση των απορριμμάτων, σε ιδιώτες εγχώριους και μη. Το επιβεβαίωσε, ο κύριος Μπάρτλε, στην πρώτη συνεδρίαση της Επιτροπής Τοπικής Αυτοδιοίκησης του 2019, στο Βερολίνο, (7/3/2019), με παρόντες τον πρόεδρο της ΚΕΔΕ, Γ. Πατούλη και τον Βασίλειο Τσολακίδη, μέλος της ομάδας συμβούλων του Έλληνα Πρωθυπουργού, κ. Τσίπρα, ο οποίος προσήλθε σε αντικατάσταση της Ελληνίδας εντεταλμένης για την ΕΓΣ, κας Ρένας Δούρου.
Να σημειώσουμε ότι στις 3/4/2019 ο αντιπρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας κ. Άδωνις Γεωργιάδης και οι Έλληνες ευρωβουλευτές Νίκη Κεραμέως και Ιωάννης Κεφαλογιάννης αντάλλαξαν απόψεις στο Βερολίνο με τον Γερμανό εντεταλμένο της Γερμανικής Συνέλευσης Norbert Barthle σχετικά με την ανάπτυξη της Ελληνογερμανικής Συνέλευσης και τις τρέχουσες πρωτοβουλίες για την θεσμοθέτηση και την ενεργοποίηση νέων εταίρων. Οι συζητήσεις επικεντρώθηκαν  σε θέματα σχετικά με τη δημιουργία ενός φιλικού προς τις επενδύσεις πλαισίου για την αύξηση της τοπικής ανάπτυξης στην Ελλάδα. Η ελληνική αντιπροσωπεία συμμετείχε σε ένα ταξίδι διαλόγου στο Βερολίνο που διοργάνωσε το Ίδρυμα Konrad-Adenauer Αθηνών
Προς τι όλο αυτό το ενδιαφέρον; Μήπως για να έρθουν οι οργανωμένοι και έμπειροι Γερμανοί να μας φτιάξουν τους δήμους; Το ακούμε αυτό από ορισμένους οπαδούς της ‘’Αδελφοποίησης Δήμων’’.
Ποια είναι η αλήθεια.
Οι Γερμανικοί δήμοι είναι καταχρεωμένοι σε βαθμό κακουργήματος. Με άλλα λόγια οι Γερμανικοί δήμοι και τα κρατίδια είναι στο χείλος της χρεοκοπίας.
Είναι λοιπόν αναγκασμένοι, δήμοι και κρατίδια, αν δεν βάλουν στο χέρι τα κονδύλια των ελληνικών δήμων μέσω ΕΣΠΑ καθώς και  τις ελληνικές πλουτοπαραγωγικές πηγές,  να χρηματοδοτηθούν από την Ομοσπονδιακή κυβέρνηση. (γεγονός που θα σημάνει την εκτίναξη του δημόσιου χρέους και ελλείμματος με αποτέλεσμα να υποβαθμίσουν την πιστοληπτική ικανότητα της Γερμανίας , οι οίκοι αξιολόγησης και να εκτιναχθούν τα επιτόκια δανεισμού που σήμερα είναι γύρω 1% και δεν δημιουργούν πρόβλημα δανεισμού στην χώρα).
Έτσι η Γερμανία θα γευτεί κι αυτή τον φαύλο κύκλο της χρεοκοπίας όπως και οι χώρες του Νότου, αν δεν λεηλατήσει την ελληνική Τοπική Αυτοδιοίκηση.
Έτσι εξηγείται γιατί με τόση επιμονή όλο το προηγούμενο διάστημα ο «καλοκάγαθος»   Φούχτελ,  εντεταλμένος πληρεξούσιος υπουργός (όπως και επί Κατοχής 1941-44) της γερμανικής κυβέρνησης για την Ελλάδα, όργωσε απρόσκλητος  κάθε γωνιά της πατρίδας μας.  Αποστολή του ήταν να πείσει με “καθρεφτάκια” και κάθε λογής υποσχέσεις για συνεργασία «από τα κάτω» και κοινή δράση της Τοπικής Αυτοδιοίκησης μέσω δικτύων, αδελφοποιήσεων πόλεων κ.λπ. με εμπειρογνώμονες, επιχειρηματίες και “κοινωνία των πολιτών”. Και απ΄ ότι φαίνεται, σε ορισμένες περιπτώσεις τα κατάφερε. Στο επίπεδο της συνεργασίας “από τα κάτω” εντάσσεται  και η 9η  Ελληνογερμανική Συνέλευση, που θα γίνει στο Erding της Βαυαρίας 5 εως 7 Νοεμβρίου 2019.
Όσοι συνεργάζονται και συνομιλούν με τον εντεταλμένο της Γερμανίας, κύριο Μπάρτλε, συνεργούν:
α) στην απαξίωση της διαδικασίας εφαρμογής των Τοπικών Δημοτικών Σχεδίων Διαχείρισης και των στόχων τους, όπου τέθηκαν.
β) στην επικράτηση του σεναρίου «business as usual» δηλαδή τη συλλογή σύμμεικτων Α.Σ.Α. Μη εφαρμόζοντας τη Διαλογή στην Πηγή (ΔσΠ), τα Δημοτικά Τέλη σπαταλούνται στην συλλογή σύμμεικτων απορριμμάτων-υλικών που εξαιτίας της ανάμιξης, χάνουν την αξία τους λόγω χαμηλής καθαρότητας.  Στη συνέχεια τα σύμμεικτα υλικά θα διαχωριστούν σε πανάκριβες επενδύσεις, εργοστάσια μηχανικής διαλογής, υψηλής δυναμικότητας και δυσβάστακτου κόστους λειτουργίας, και
γ) στην μνημονιακή δέσμευση για επιτελική διοίκηση, με την εκχώρηση σε πρώτο βήμα, των εργασιών αποκομιδής και στη συνέχεια, όλων των σταδίων της διαχείρισης σε ιδιώτες.
Οι πολιτικές Μνημονιών στη χώρα μας, περιορίζουν τις Δημόσιες επενδύσεις και ευνοούν την ιδιωτικοποίηση στη διαχείριση, υπονομεύοντας το Δημόσιο και Κοινωνικό χαρακτήρα της. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ότι ακόμα δεν έχει καταργηθεί το άρθρο 61 του Νόμου 3979/2011 του Ραγκούση που επιτρέπει την ανάθεση σε ιδιώτες στα Απορρίμματα.
Δεν είναι μόνο η Αττική που ενδιαφέρει όλους αυτούς και έχουν ρίξει εκεί το βάρος τους, στηρίζοντας και συγκεκριμένη υποψηφιότητα για την Περιφέρεια Αττικής. Τεράστιο ενδιαφέρον παρουσιάζουν και μεγάλα νησιά (όπως η Κέρκυρα, η Ρόδος, η Λέσβος), με πληθυσμό πάνω από 100.000 και αυξημένη τουριστική κίνηση κάτι που σημαίνει αύξηση του πληθυσμού για τους 4 μήνες της τουριστικής περιόδου αλλά και αύξηση του παραγόμενου όγκου απορριμμάτων.
Δεν θα επιτρέψουμε σε κανέναν πλέον να παίζει και να πειραματίζεται με την υγεία των πολιτών, οι οποίοι πληρώνουν ανταποδοτικά τέλη για να έχουν καθαρή πόλη και όχι εστίες μόλυνσης οι οποίες θέτουν σε κίνδυνο την υγεία όλων μας και ιδιαίτερα των παιδιών μας.
Τα απορρίμματα πρέπει να διαχειρίζονται με δημόσιο κοινωνικό χαρακτήρα προς όφελος της κοινωνίας και του περιβάλλοντος, χωρίς τη συμμέτοχη των ιδιωτικών εταιρειών  και ΚΟΙΝ.Σ.ΕΠ.  Μόνο έτσι θα διασφαλίζεται η προστασία στο περιβάλλον, η διαφάνεια και η διαύγεια στη διαχείριση, η προστασία και οι κατάλληλες συνθήκες εργασίας. Μόνο έτσι θα πέσει άπλετο φώς στο σκοτεινό κόσμο απορριμμάτων που τα ιδιωτικά συστήματα εναλλακτικής διαχείρισης έχουν δημιουργήσει και έχουν επεκταθεί και σε άλλα υλικά μόνο για το κέρδος.
Είναι πολλά τα δισ. ευρώ που μπορούν να εξοικονομηθούν από την επεξεργασία των απορριμμάτων, προς όφελος της κοινωνίας. Με εξοικονόμηση φυσικών πόρων, μείωση των δημοτικών τελών, προστασία του περιβάλλοντος και της υγείας όλων μας, με δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, μέσα από ένα δημόσιο σύστημα διαχείρισης, που δεν θα γίνεται βορά στα νύχια της μαφίας των εργολάβων των σκουπιδιών!
Ο Γιώργος Αναλυτής είναι Μέλος της Π.Γ. του Ε.ΠΑ.Μ.

Το EΠAM Β. Αιγαίου στηρίζει για την Περιφέρεια Βορείου Αιγαίου τον συνδυασμό «Ο Άλλος Δρόμος» με επικεφαλής τον Στράτο Γεωργούλα

Το EΠAM Β. Αιγαίου στηρίζει για την Περιφέρεια Βορείου Αιγαίου τον συνδυασμό «Ο Άλλος Δρόμος» με επικεφαλής τον Στράτο Γεωργούλα

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Ο Τομέας του Ε.ΠΑ.Μ. Βορείου Αιγαίου στηρίζει την  ανεξάρτητη κίνηση για την Περιφέρεια Βορείου Αιγαίου «Ο Άλλος Δρόμος», με επικεφαλής τον Γεωργούλα Στράτο, και συμμετέχει με υποψηφίους του.
Η συνεργασία είναι απόρροια της συμφωνίας μας σε βασικές πολιτικές θέσεις και αρχές υπέρ της υπεράσπισης του δημόσιου και λαϊκού συμφέροντος. Είναι απόρροια της συστρατευόμενης εναντίωσης μας  στις πολιτικές ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας και της εκμετάλλευσης του δημόσιου χώρου προς όφελος του ιδιωτικού κεφαλαίου.  Οι αντισυνταγματικές μνημονιακές δεσμεύσεις που επιτάσσουν τα συμφέροντα των δανειστών και των παγκόσμιων αγορών επιβάλλουν την κατάργηση του δημόσιου και κοινωνικού χαρακτήρα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, με το πρόσχημα της εξυπηρέτησης ενός  χρέους που είναι παράνομο και καταχρηστικό. Σε αυτή την επίθεση αντιστεκόμαστε κι ενωμένοι απαντάμε πως υπάρχει κι άλλος δρόμος.  Ο Δρόμος της αξιοπρέπειας, του σεβασμού των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, της υπεράσπισης και αποκατάστασης της Δημοκρατίας, που η μνημονιακή πολιτική της υποταγής έχει καταργήσει.
Σάμος, 14 Απριλίου 2019
ΤΟΜΕΑΣ Ε.ΠΑ.Μ. ΒΟΡΕΙΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ
& ΤΟΜΕΑΣ Ε.ΠΑ.Μ. ΤΟΠΙΚΗΣ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗΣ

Δευτέρα 25 Φεβρουαρίου 2019

Το ΕΠΑΜ για την επέκταση των κατεχόμενων εδαφών της Κύπρου

Το ΕΠΑΜ για την επέκταση των κατεχόμενων εδαφών της Κύπρου

Ανακοίνωση του Τομέα Διεθνούς Πολιτικής και Άμυνας

Το ΕΠΑΜ ενημερώνει και συγχρόνως καταγγέλλει στον Υπουργό Εθνικής Άμυνας, ναύαρχο ε.α. Ε. Αποστολάκη, ότι πριν λίγες ημέρες, σύμφωνα με δημοσιεύματα στον ελλαδικό και κυπριακό Τύπο, οι Τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις που εισέβαλαν στην Κύπρο από το 1974 επεξέτειναν τα κυπριακά εδάφη που έκτοτε παράνομα κατέχουν κατά περίπου 4% στην περιοχή Στροφυλιά, καθιστώντας αιχμαλώτους και κατοίκους της περιοχής.
Επειδή η εισβολή συνέπεσε χρονικά με την συνάντηση του κ. υπουργού, ναυάρχου Ε. Αποστολάκη, με τον ομόλογο και γνωστό του, (σύμφωνα με δήλωση του ιδίου), υπουργό της επίσης δημοκρατικής, φίλης και συμμάχου Τουρκίας, στρατηγό Ακάρ, καλό θα ήταν να μας ενημερώσει εάν το συγκεκριμένο θέμα -“διαδικαστικό” βέβαια- το συζήτησαν φιλικά πριν ή όταν συνέβη και τι αποφάσισαν χάριν των Μέτρων Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης (Μ.Ο.Ε.), έτσι ώστε να μην υπάρξει κάποιο “ατύχημα”.
Από τα δημοσιεύματα μαθαίνουμε ότι έχουν επιδοθεί διαβήματα διαμαρτυρίας από την κυπριακή κυβέρνηση, προφανώς στον Ο.Η.Ε., αλλά δεν γνωρίζουμε εάν έχουν εκδοθεί ανάλογα διαβήματα και από την “κυβέρνηση” που υπηρετεί ο κ. Αποστολάκης, καθώς μέχρι τώρα δεν έχουμε δει καμία απολύτως αντίδραση από μέρους της. Φυσικά, γνωρίζουμε από τους ΑΤΤΙΛΕΣ 1+2 ότι η Κύπρος “κείται μακράν”, αλλά τουλάχιστον μια ανακοίνωση για την ενημέρωση του λαού θεωρούμε ότι καλό θα ήταν να εκδοθεί…
Ακόμα, καλούμε τον κ. Υπουργό να ενημερώσει για το γεγονός και την καινούργια ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων, διότι εκτιμούμε ότι μια τέτοια ενημέρωση θα τους ήταν χρήσιμη!
Κλείνοντας, θα θέλαμε να θέσουμε υπόψιν του κ. Υπουργού και της ελληνικής κυβέρνησης μια πρόταση που, καθώς φαίνεται, μάλλον δεν τους έχει περάσει από το νου: Προχωρήστε σε προειδοποίηση προς το ΝΑΤΟ ότι εάν εντός 24 ωρών δεν αποσυρθούν όλες οι δυνάμεις των εισβολέων από την Κύπρο, θα αποχωρήσουμε άμεσα, τουλάχιστον από το στρατιωτικό του σκέλος. Η προειδοποίηση αυτή θα πρέπει να συνδυαστεί και με προσφυγή στο Συμβούλιο Ασφαλείας του Ο.Η.Ε. Τέλος, προτείνουμε να ακυρωθεί η συνάντηση Αναστασιάδη-Ακιντζί που είναι προγραμματισμένη να πραγματοποιηθεί στην κατοικία της εκπροσώπου του Ο.Η.Ε. στις 25-2-2019.
Κάποτε, κ. Υπουργέ, δώσατε όρκο ως στρατιωτικός για την υπεράσπιση της πατρίδας. Κι αν εσείς τον ξεχάσατε, ο ελληνικός λαός, που δεν ξεχνά τις παρακαταθήκες του, την Ιστορία και τον πολιτισμό του, θα σας κρίνει αναλόγως!
Αθήνα, 24 Φεβρουαρίου 2019
Τομέας Διεθνούς Πολιτικής και Άμυνας του ΕΠΑΜ

Πέμπτη 18 Οκτωβρίου 2018

«Δεν υπάρχει πλέον άμυνα της χώρας, χάρη στο ΝΑΤΟ» - Ο Δ. Καζάκης στο Ράδιο Ιωνία Σάμου 17 Οκτ 2018

Ραδιοφωνική συνέντευξη του Δ. Καζάκη, Προέδρου του Ε.ΠΑ.Μ., στο "Ράδιο Ιωνία Σάμου 89,4 FM", στην εκπομπή των δημοσιογράφων Νίκου Μιχαήλ και Γιάννη Ποντικού. Τετάρτη 17 Οκτωβρίου 2018. - 00:00 Νέες Βάσεις των Η.Π.Α. στην Ελλάδα, με δήθεν αριστερή κυβέρνηση. Νέα υφιστάμενη, υπό ανανεωμένο πλαίσιο, Στρατιωτική Κατοχή των Η.Π.Α στην Ελλάδα, με αναβαθμισμένες βάσεις σε όλη την Επικράτεια. - 07:00 - Ανύπαρκτη πλέον η Άμυνα της Χώρας, λόγω ΝΑΤΟ και Ε.Ε. Ευρισκόμενη η Χώρα υπό καθεστώς κατοχής από ξένες δυνάμεις, χωρίς εθνική κυριαρχία, συγκροτημένη αμυντική θωράκισή της, είναι αδύνατον να υπάρξει. - 10:00 - Μήνυμα του Δημοψηφίσματος στα Σκόπια. Ουσιαστικά οι πολίτες των Σκοπίων με την χαρακτηριστική αδιαφορία και αποχή που έδειξαν, στο εκεί πρόσφατο δημοψήφισμα, ακύρωσαν στην πράξη την διαδικασία ένταξής τους σε ΝΑΤΟ και Ε.Ε. - 14:30 - Εικονική Πραγματικότητα και Ελληνικός Λαός. Ολοκληρωτική επιχείρηση αποπροσανατολισμού και παραπλάνησης του Ελληνικού Λαού, για να μην κατορθώσει να αντιληφθεί την ωμή πραγματικότητα, ώστε να πάρει ριζικές απόφάσεις για την Απελευθέρωσή του από τα δεσμά που του έχουν επιβάλει. - 19:00 - Οριακή η κατάσταση και στα πρόθυρα έκρηξης η Ελληνική Κοινωνία. Ο Ελληνικός Λαός πλέον, παρά την φαινομενική αδράνειά του, έχει βρεθεί πια στο σημείο, της συνειδητοποίησης πως επιβάλλεται να πάρει δραστικές απόφάσεις το συντομότερο, ώστε να κατορθώσει να διασωθεί ο ίδιος και η Χώρα του, από την βέβαιη καταστροφή. Το ψήφισμα για την Πατρίδα & την αποκατάσταση της Δημοκρατίας ΕΔΩ https://epamhellas.gr/?p=75418 Προσυπογράψτε το ψήφισμα ΕΔΩ http://bit.ly/2ErfZUR

Τετάρτη 17 Οκτωβρίου 2018

Tα νέα σχέδια για τη σχολική Iστορία & η καθαίρεση της Iστορικής Μνήμης ενός λαού

Της  Ελένης Γούλα (φιλόλογος στη Μ. Εκπαίδευση & αρχαιολόγος-ιστορικός).
Για το μάθημα της σχολικής ιστορίας ειδική επιστημονική επιτροπή του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής (ΙΕΠ), μετά από δυο χρόνια δουλειάς, ετοίμασε ένα σχέδιο αλλαγών που πρόσφατα κατέθεσε στο Υπουργείο Παιδείας, το οποίο εισάγει μια νέα φιλοσοφία για τη διδασκαλία της ιστορίας με πολλές καινοτομίες. Η εισήγηση  500 σελίδων που κατατέθηκε, και η οποία σύντομα, όπως λέγεται, θα δημοσιοποιηθεί, αφορά τα προγράμματα σπουδών για τις οκτώ τάξεις (από Ε Δημοτικού ως Α Λυκείου) στις οποίες θα διδάσκεται η ιστορία, καθώς και τις δραστηριότητες που θα κληθούν να κάνουν οι μαθητές, αποτυπώνοντας ευκρινώς τη φιλοσοφία των νέων προγραμμάτων. Επίσης, το Υπουργείο έχει ανακοινώσει ότι παράλληλα με τη συγγραφή των νέων σχολικών εγχειριδίων θα ξεκινήσει και η επιμόρφωση των εκπαιδευτικών, κι ότι τα δύο έργα θα ενταχτούν σε πρόγραμμα ΕΣΠΑ από τον Νοέμβριο.
Οι αλλαγές  αποσκοπούν, όπως υποστηρίζεται, στην πάταξη της παπαγαλίας και στην καλλιέργεια κριτικής και ιστορική σκέψης. Ο Υπ. Παιδείας σε συνέντευξή του σημειώνει: «Ο στόχος μας είναι να αποκτούν οι μαθητές συνείδηση της ιστορικότητας, να καταλαβαίνουν πώς ένα συμβάν “μετατρέπεται” σε ιστορικό γεγονός», και παρακάτω τονίζει « η (ελληνική) ταυτότητα  δεν εξαρτάται από τα μαθήματα! Και κυρίως δεν εξαρτάται από μαθήματα με ξεπερασμένο και παλιομοδίτικο περιεχόμενοΑς μη φοβόμαστε τον εκσυγχρονισμό του περιεχομένου και των τρόπων διδασκαλίας των μαθημάτων». Η κ. Κουλούρη, μέλος της επιστημονικής επιτροπής του ΙΕΠ, αναφερόμενη σε συνέντευξή της στους πιθανούς λόγους αντιδράσεων από όσους δεν θέλουν ν΄αλλάξει το ισχύον καθεστώς υπό το φόβο «αριστερής στροφής» στο μάθημα της ιστορίας, επισημαίνει: «Η Ιστορία αλλάζει δύσκολα, διότι ιδεολογικοποιείται και πολιτικοποιείται. Και αυτό επειδή το μάθημα συνδέεται με την ταυτότητα κάθε λαού» […] «Ωστόσο στην Ελλάδα δεν μπορεί συνεχώς να διαιωνίζονται ζητήματα που σε άλλες χώρες έχουν λυθεί. Για τη διδασκαλία της Ιστορίας υπάρχει επιστημονική δεοντολογία, ένας ηθικός κώδικας. Υπάρχουν αρχές που πρέπει να γίνονται σεβαστές. Ένας ιστορικός δεν αποσιωπά, δεν διαστρεβλώνει, δεν αποκρύπτει».
Αξίζει να δούμε κατά πόσο οι προθέσεις αυτές επαληθεύονται, με βάση τα μέχρι τώρα διαθέσιμα στοιχεία για  τις προβλεπόμενες αλλαγές στη φιλοσοφία και στη μεθοδολογία του σχολικού μαθήματος της Ιστορίας.
ΟΙ ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΕΣ ΤΗΣ ΠΡΟΤΑΣΗΣ
Φιλοδοξία του υπουργείου είναι η ύλη των σχολικών βιβλίων να φτάνει ως τον 21ο αιώνα. Γι’ αυτό,  αρχικά είχε θεωρηθεί  περιττή η σπειροειδής  επανάληψη των ιστορικών κύκλων  (αρχαία, μεσαιωνική και νεώτερη ιστορία) στις τρεις βαθμίδες εκπαίδευσης (δημοτικό, γυμνάσιο και Λύκειο). Όμως, σύμφωνα με  πρόσφατες δηλώσεις του Υπουργού, η χρονολογική κατανομή διατηρείται και το σπειροειδές σχήμα δεν εγκαταλείπεται, «αλλά εμπλουτίζεται με τη θεματική προσέγγιση και ακολουθεί τη νέα δομή», συνδυάζοντας τη χρονολογική με τη θεματική προσέγγιση. Επισημαίνεται ότι «η βασική αφήγηση οργανώνεται χρονολογικά, πολυδιάστατα και περιεκτικά» περιλαμβάνοντας όλες τις χρήσιμες ιστορικές πληροφορίες και συγκροτώντας «τη βασική δηλωτική γνώση». Η διδασκαλία δεν θα εστιάζει στη μελέτη γεγονότων, αλλά σε επιφανειακή επισκόπηση ευρύτερων ιστορικών περιόδων αναδεικνύοντας επιλεγμένες κοινωνικές και οικονομικές παραμέτρους, όπως και την ιστορία της τέχνης που εντάσσεται πλέον οργανικά στην ιστορική αφήγηση. Αυτή που εξοβελίζεται είναι η πολιτική ιστορία.
Μεγάλη καινοτομία της νέα μεθόδου θεωρείται η εισαγωγή των θεματικών φακέλων, με τους οποίους υποστηρίζεται ότι επιτυγχάνεται η εμβάθυνση σε ιστορικά ζητήματα, η εξοικείωση με την ιστορική μέθοδο και η αποδέσμευση από το σχολικό εγχειρίδιο, καθιστώντας εφικτή την ενεργοποίηση της πρωτοβουλίας και της δημιουργικότητας των καθηγητών, αλλά και την ενεργή συμμετοχή των μαθητών.  Ουσιαστικά οι θεματικοί φάκελοι, που θα εισαχθούν από το δημοτικό, θα αναδεικνύουν τα σημαντικότερα ζητήματα διδακτέας ύλης  η οποία θα προβλέπεται να συνδεθεί με επισκέψεις  σε αρχαιολογικούς χώρους, ιστορικά μνημεία και μουσεία.  Από αυτούς θα επιλέγουν οι εκπαιδευτικοί τα θέματα διδασκαλίας, με στόχο να μελετήσουν οι μαθητές σε βάθος επιμέρους ιστορικά ζητήματα, όπως εμφύλιος, ολοκαύτωμα, συνδικαλισμός, χούντα των Συνταγματαρχών, τείχος του Βερολίνου,  μειονότητες, μεταναστευτικό, Τζιχάντ, και πολλά άλλα που θα δούμε εκτενέστερα στη συνέχεια.   Προκειμένου να διδαχτούν σύγχρονα γεγονότα της παγκόσμιας Ιστορίας του τέλους του 20ουκαι του 21ου αιώνα, όπως η πτώση των κομμουνιστικών καθεστώτων, ο πόλεμος της Γιουγκοσλαβίας, η ιστορία της ΕΕ  και άλλα, αναγκαστικά, όπως τονίζεται, παραμερίζονται  κεφάλαια της σύγχρονης ελληνικής Ιστορίας, αλλά και της Μυθολογίας.
Η ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΤΗΣ ΔΙΔΑΚΤΕΑΣ ΥΛΗΣ
Στην  Γ Δημοτικού προτείνεται η διδασκαλία των αρχαιοελληνικών μύθων συγκριτικά με μύθους άλλων λαών. Όμως, μάλλον, η ερμηνεία τους αποδεσμεύεται από το γενικότερο ιστορικό πλαίσιο – πολιτικό, στρατιωτικό, πολιτισμικό, ιδεολογικό- των προϊστορικών κοινωνιών που τους παρήγαγαν. Εισάγεται επίσης η οικογενειακή ιστορία, όπως φαίνεται από τους θεματικούς φακέλους.
Στη Δ Δημοτικού προτείνεται η καινοτόμος εισαγωγή της οικογενειακής, προφορικής και  Τοπικής Ιστορίας, που συνδέεται με το άμεσο οικογενειακό και κοινωνικό περιβάλλον των μαθητών. (Προφανώς, ελάχιστα ενδιαφέρει το Υπουργείο αν το παιδί είναι σε θέση να εντάξει τις γνώσεις αυτές σε ένα γενικότερο πλαίσιο αναφοράς.) Η σχολική ύλη, όπως υποδηλώνουν οι θεματικοί φάκελοι, θα αναφέρεται στην αρχαιότητα, δίνοντας έμφαση σε επαγγελματικές ασχολίες στο προϊστορικό Αιγαίο (κυνηγοί, αγρότες, ναύτες, τεχνίτες), σε μια σύντομη (μάλλον επιγραμματική) επισκόπηση από τη νεολιθική ως τη μυκηναϊκή περίοδο («από το σπήλαιο των Πετραλώνων στα μυκηναϊκά ανάκτορα»), σε ανθρώπινα επιτεύγματα («ανθρώπων έργα»), στη γνωριμία της θρησκείας μέσω της τέχνης («οι θεοί του Ολύμπου στη γη»), καθώς επίσης στον πόλεμο και στην ειρήνη.
Η διδακτέα ύλη της Ε Δημοτικού λέγεται ότι θα εκτείνεται από την προϊστορία ως την οθωμανική κατάκτηση. Λογικά συνάγεται ότι η επισκόπηση της ύλης θα είναι μάλλον συνθηματολογική, στηριζόμενη σε μικρές παραγράφους αναφοράς για κάθε περίοδο, που στο παιδικό μυαλό θα καταντήσουν ένα μπερδεμένο συνοθύλευμα, καθώς ακόμη κι ένας φοιτητής πανεπιστημίου θα δυσκολευόταν να αφομοιώσει τα ιστορικά χαρακτηριστικά μιας τόσο εκτεταμένης, ποικιλόμορφης κι ετερογενούς ύλης. Σύμφωνα, όμως, με τους θεματικούς φακέλους, έμφαση δίνεται στη βυζαντινή περίοδο, και προτείνεται εμβάθυνση  στις επαφές με την Κίνα και γνωριμία με «τον δρόμο του μεταξιού» (επίκαιρο πράγματι ζήτημα των σύγχρονων γεωπολιτικών ανταγωνισμών), στις εξερευνήσεις του Μάρκο Πόλο στην Άπω Ανατολή, στις περιθωριοποιημένες από την επίσημη ιστορία κοινωνικές ομάδες (γυναίκες, παιδιά, δούλοι), στις νέες επιστημονικές ανακαλύψεις («η γη είναι στρογγυλή»), και στη διατροφή («βυζαντινό γεύμα»). Η προτεινόμενη διδασκαλία θα περιλαμβάνει την αξιοποίηση δευτερογενών ιστορικών πηγών και τη χρήση χάρτη της ευρύτερης περιοχής της Μεσογείου, όπου θα σημειώνονται τα κράτη, οι χερσαίοι και οι θαλάσσιοι δρόμοι, οι επιδρομές. Αναρωτιόμαστε όμως, από αυτή την αόριστα εκτενή περίοδο η ανάδειξη και η εξαφάνιση ποιων κρατών, ποιων πολιτισμών  και ποιων λαών  οι επιδρομές, από τις αναρίθμητες, θα τονίζονται και θα σημειώνονται; Άραγε, η γενική αυτή επισκόπηση μιας πληθώρας πληροφοριών δεν θα καταλήξει σε ένα χαοτικό κουβάρι στο παιδικό μυαλουδάκι, το οποίο απλοποιημένα θα το σχηματοποιήσει σε μια γενικευμένη εικόνα ότι χαρακτηριστικό της περιοχής (στην οποία κι αυτό ανήκει) είναι πόλεμοι, αλλαγές συνόρων, δούλοι, για τα οποία κανένας δεν ευθύνεται, καμία εξουσία, απλά συμβαίνουν;  Προτείνεται επίσης -ως βιωματική προφανώς μάθηση- να δημιουργούν  γραπτές αφηγήσεις βασισμένες σε πρωτογενείς πηγές και να συμμετέχουν σε παιχνίδι ρόλων.
Στην ΣΤ δημοτικού θα διδάσκονται οι εξελίξεις από τον 15ο αιώνα ως τη σύγχρονη εποχή – ακόμη και ο εμφύλιος και η  αποικιοκρατία-,  με  έμφαση  στις  σημαντικότερες τεχνολογικές, κοινωνικές και πολιτισμικές  αλλαγές και λιγότερο στην εξέταση συγκεκριμένων προσώπων ή πολιτικών γεγονότων. Μάλιστα, όσον αφορά το πλέον τραυματικό γεγονός της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας, τον εμφύλιο, που ακόμη διχάζει την ελληνική κοινωνία, προτείνεται, για τους μαθητές της ΣΤ δημοτικού (!) η αντιπαραβολή ιστορικών πηγών και η αξιοποίηση προφορικών μαρτυριών, προκειμένου να κατανοήσουν τα αίτια του ελληνικού εμφυλίου και να παρουσιάσουν (!) – στα πλαίσια της βιωματικής μάθησης προφανώς- τις συνέπειές του! Έμφαση όμως θα δίνεται στις μαρτυρίες που αφορούν τους αντιστασιακούς από τις κυβερνήσεις μετά το τέλος της Κατοχής! Περιμένουμε, λοιπόν, και ζητάμε από μαθητές του δημοτικού να αναλάβουν το ρόλο ενός ερευνητή, μελετητή. Από μαθητές που ακόμη δεν έχουν διαμορφώσει στο μυαλουδάκι  τους έναν στοιχειώδη σκελετό με τα βασικά γεγονότα της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας, που ίσως δεν έχουν καν ταξινομήσει τις διάφορες ιστορικές περιόδους, ούτε έχουν κατανοήσει τις διαφορές τους, που δεν γνωρίζουν καν τη σημασία του όρου «εμφύλιος»! Τους ζητάμε  να μελετήσουν πρωτογενές υλικό – όταν αγνοούν τη διαφορά πρωτογενούς και δευτερογενούς πηγής, όταν σε αυτή τη διαδικασία δυσκολεύονται ακόμη και μαθητές της Γ Λυκείου, αν όχι φοιτητές πανεπιστημίων –  και να συνάγουν συμπεράσματα, βασισμένοι, όμως,  σε μια μονομερή επιλογή αρχειακού υλικού! Κι αυτό το βαφτίζουμε «βιωματική μάθηση», και «κατάκτηση της ιστορικής συνείδησης», που θα βασίζεται σε αμερόληπτη κρίση! Μάλιστα, στο κεφάλαιο που θα αφορά τους δύο παγκοσμίους πολέμους έμφαση θα δίνεται όχι στις αιτίες, αλλά  στους πρόσφυγες – και πάλι-. Προτείνεται η ανάγνωση μαρτυριών τους  για τον εντοπισμό αξιολογικών δηλώσεων (!) αναφορικά με τη σημασία του ξεριζωμού, και ο συσχετισμός των δηλώσεων αυτών με τις έννοιες της μνήμης και της ταυτότητας, καθώς και «διερεύνηση της συμβολής του ελληνικού προσφυγικού στοιχείου στην πολιτική, κοινωνική, και πολιτισμική ζωή της Ελλάδας και ιδιαίτερα στον λαϊκό πολιτισμό (ρεμπέτικο, λαϊκό τραγούδι) και σύνταξη σχετικού διαγράμματος». Μήπως πολλές απαιτήσεις δεν έχουμε από παιδάκια του δημοτικού;  Δεν είναι σαν να τους ζητάμε να λύσουν τρίτου βαθμού εξίσωση όταν δεν έχουν εμπεδώσει την πρόθεση, την αφαίρεση και τον πολλαπλασιασμό ;
Το ίδιο ισχύει και για την ύλη του Γυμνασίου. Προβλέπεται και αύξηση των διδακτικών ωρών (κατά μία επιπλέον ώρα) για την αρχαία ιστορία της Α τάξης,  και για τη βυζαντινή, μεσαιωνική και ευρωπαϊκή ιστορία της Β τάξης.  Οι προτεινόμενοι θεματικοί φάκελοι της αρχαίας ιστορίας εστιάζουν στην «κατάκτηση» του κόσμου από τον προϊστορικό άνθρωπο», στις επαφές και τους ανταγωνισμούς δύο ανακτορικών κοινωνιών, (επισημαίνοντας χαρακτηριστικά στον τίτλο ότι  «έχει χώρο για όλους»!), στη θέση της γυναίκας, των παιδιών, των δούλων και των ξένων στον αρχαίο κόσμο, στην καθημερινή ζωή της αρχαιότητας, σε επιστήμονες, φιλοσόφους, καλλιτέχνες κι εφευρέτες της αρχαιότητας – χωρίς όμως να εξετάζεται το κοινωνικό, οικονομικό και πολιτικό πλαίσιο που τους γέννησε- και τέλος στη γένεση της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Η μεσαιωνική – βυζαντινή ύλη ασχολείται επίσης με τη γυναίκα, την διπλωματία των γάμων, με διδασκόμενο το παράδειγμα της Θεοφανούς, με ζητήματα θρησκείας και διπλωματίας, θρησκείας κι εξουσίας, με τον πόλεμο και τη διπλωματία, την θεοκρατική τέχνη. Αξίζει να επισημανθεί ότι προτείνεται η διδασκαλία της προπαγάνδας  σε παιδιά 14 ετών (!) και το χρέος μας στον αραβικό πολιτισμό!
Η ύλη της Γ Γυμνασίου θα καλύπτει από τον 16ο ως τον 19ο αιώνα και θα ασχολείται με ελληνική, βαλκανική, ευρωπαϊκή και παγκόσμια ιστορία. Οι θεματικοί κύκλοι θα αφορούν την ανάπτυξη των ευρωπαϊκών αστικών κέντρων, την περιγραφή μιας αστικής οικογένειας του 19ου αιώνα, τα μιλέτ στην οθωμανική αυτοκρατορία, το δικαίωμα ψήφου, την ιστορία της Ερμούπολης Σύρου. Όσον αφορά το κεφάλαιο της οθωμανικής αυτοκρατορίας, ενδιαφέρον προκαλεί η πρόταση μελέτης της οθωμανικής κουζίνας (!) ή ο εντοπισμός μνημείων της οθωμανικής περιόδου στα πλαίσια της τοπικής ιστορίας. Κι αναρωτιόμαστε, δεν έχουμε κι εδώ μια μονομερή επιλογή προσανατολισμού; Το λογικό δεν θα ήταν  να αναζητήσουν οι μαθητές στην περιοχή τους τα μνημεία όλων των ιστορικών περιόδων που διδάσκονται; Γιατί να περιοριστούν στα οθωμανικά μνημεία, γιατί να μην καταγράψουν και τα αντίστοιχα βυζαντινά, ή τα βενετσιάνικα, φράγκικα, γενουάτικα, αντλώντας παράλληλα επιπλέον πληροφορίες για αυτά, ώστε να κατανοήσουν ποια μνημεία ήταν κατάλοιπα κατακτητών και ποια του λαού που κατοικούσε την περιοχή  και βρέθηκε υπό ξένη κυριαρχία; Γιατί να προβάλλεται η ιστορία της Ερμούπολης (ομολογουμένως ενδιαφέρουσα, αλλά μάλλον αδιάφορη για μαθητές άλλων περιοχών) και να μη δίνεται έμφαση στην ιστορία της ίδιας της περιοχής των μαθητών; Δεν έχει κάτι ενδιαφέρον αυτή να επιδείξει, που θα παρακινήσει περισσότερο και το ενδιαφέρον τον μαθητών;
Η ύλη της  Α’ Λυκείου θα ασχολείται με σύγχρονα γεγονότα, όπως το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, η κατάρρευση των κομμουνιστικών καθεστώτων (χωρίς όμως να γίνεται λόγος στους ιστορικούς παράγοντες δημιουργίας τους), η παγκοσμιοποίηση, η διεύρυνση της ΕΕ, η κυριαρχία του νεοφιλελευθερισμού και η εγκατάλειψη του κράτους πρόνοιας. Παράλληλα θα γίνονται αναφορές στις νέες συγκρούσεις, τον εμφύλιο της Γιουγκοσλαβίας, τον πόλεμο στον Κόλπο, τον θρησκευτικό ριζοσπαστισμό, ενώ η διδασκαλία θα αφορά και σε θέματα όπως ο ΟΗΕ και οι αλλαγές στην ενημέρωση. Το  ερώτημα όμως είναι, πώς είναι δυνατόν  τα ζητήματα αυτά να προσεγγίζονται χωρίς ανάδειξη της πολιτικής τους διάστασης και σημασίας, εφόσον, όπως τονίζεται,  η πολιτική διάσταση της ιστορίας δεν ενδιαφέρει. Η κοινωνική παράμετρος της σύγχρονης ιστορίας τονίζεται στους θεματικούς κύκλους που εστιάζουν στη διαμόρφωση της σύγχρονης Αθήνας, στην επανάσταση του κινηματογράφου, στην παρουσίαση του Α Παγκοσμίου πολέμου μέσα από την τέχνη, στην κατάκτηση του διαστήματος.
Στις δύο τελευταίες τάξεις του Λυκείου (Β και Γ) η Ιστορία δεν θα διδάσκεται ως μάθημα Γενικής Παιδείας!
ΟΙ ΑΔΥΝΑΜΙΕΣ ΤΗΣ ΠΡΟΤΑΣΗΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΟΝΙΖΟΝΤΑΙ
Όπως είδαμε,  όλο το εύρος της ελληνικής και παγκόσμιας ιστορίας, από την αρχαιότητα ως σήμερα, ουσιαστικά προβλέπεται να διδάσκεται  σε έξι μόνο  τάξεις (από Ε Δημοτικού ως Α Λυκείου),κι  όχι σε εννέα,  όπως γίνεται ως σήμερα.   Όπως, όμως, φαίνεται από την επιλογή των θεματικών φακέλων είναι περισσότερα τα ιστορικά κενά, τα γεγονότα που αποσιωπούνται και παραβλέπονται, από αυτά που προβάλλονται και στα οποία καλούνται οι μαθητές να εμβαθύνουν, να εστιάσουν.
Από αυτά που παραγκωνίζονται, ενδεικτικά μόνο  αναφέρουμε μερικά:  ο ελληνικός χαρακτήρας του μυκηναϊκού πολιτισμού, τα ελληνικά φύλλα (Αχαιοί, Αιολείς, Ίωνες, Δωριείς), οι ιωνικές πόλεις της Μικράς Ασίας και ο πολιτισμός τους – που γέννησε τη φιλοσοφία, την  ιστορία, τα μαθηματικά, την αστροφυσική κατά την αρχαιότητα, ενώ στους νεώτερους χρόνους ευθύνεται για το φαινόμενο της Ερμούπολης, καθώς η πόλη δημιουργήθηκε από Ίωνες πρόσφυγες της Μικράς Ασίας-,  ο Α και Β αποικισμός των αρχαίων ελληνικών πόλεων και η εξάπλωση του ελληνικού πολιτισμού στη Μεσόγειο. Υποσκελίζονται η σημασία των μηδικών πολέμων, οι διαφορές μεταξύ βασιλείας, ολιγαρχίας και δημοκρατίας, η έννοια της πόλης κράτους και του πολίτη στην κλασική εποχή. Ενώ προβάλλεται η αυτοκρατορία της Ρώμης, αγνοούνται τα ελληνιστικά βασίλεια κι αποσιωπάται η δημοκρατία της Αθήνας, οι μεταρρυθμίσεις του Εφιάλτη, του Κλεισθένη, του Περικλή, αλλά και το αλληλέγγυον των μεσοβυζαντινών κοινοτήτων, οι πολιτικές περιορισμού των Δυνατών κι ενίσχυσης της μικροϊδιοκτησίας  επί Μακεδονικής Δυναστείας. Καμιά αναφορά στον Μέγα Αλέξανδρο, στα ελληνιστικά βασίλεια και στη διάδοση του ελληνικού πολιτισμού σε όλον τον ελληνιστικό κόσμο, στη διάσωση των συγγραμμάτων των αρχαίων κλασικών από τους λόγιους του Βυζαντίου, στη μετάγγιση της αρχαίας ελληνικής γραμματείας από το Βυζάντιο στους Άραβες και στη Δύση. Αποσιωπάται ο ελληνικός χαρακτήρας του Βυζαντίου και οι αγώνες του κατά των γερμανικών φύλων, των Περσών, των Αράβων, των Τούρκων. Παραβλέπονται, επίσης, η φιλική εταιρία, ο μακεδονικός αγώνας, οι αιτίες της μικρασιατικής καταστροφής και της γενοκτονίας των Ποντίων, αλλά και η  Γαλλική, η Αμερικανική, η Οκτωβριανή Επανάσταση, και πολλά άλλα!
Με το νέο πρόγραμμα δίνεται έμφαση στη δουλεία, στην εκμετάλλευση των παιδιών και των γυναικών, στο σκληρό πρόσωπο των παγκοσμίων πολέμων αλλά όχι στις αιτίες τους («άνθρωποι και πόλεμος στον 20ο αιώνα»), στη προσφυγιά, στην οικονομική εξαθλίωση, σε αυτά δηλαδή που αποτελούν το παρόν μας και το μέλλον των νέων. Κι αυτά παρουσιάζονται ως δεδομένα, ως status quo για κάθε ιστορική εποχή, χωρίς να αναλύονται και να εξετάζονται οι αιτίες και οι παράγοντες που τα δημιουργούν. Χωρίς να παρουσιάζεται καμιά εναλλακτική ιστορική προσέγγιση, χωρίς να διδάσκεται κανένα ιστορικό παράδειγμα ανατροπής τους.
Αναφορά στην ελληνική επανάσταση προβλέπεται  στην ΣΤ δημοτικού, («οι άνθρωποι της Επανάστασης και οι άνθρωποι στην Επανάσταση»), και στη Γ Γυμνασίου («πολιορκίες στην ελληνική επανάσταση»). Προτείνεται, όμως,  ο περιορισμός της αναλυτικής της  παρουσίασης, κι ότι  η διδασκαλία θα στρέφεται σε βασικά κοινωνικά χαρακτηριστικά της ελληνικής κοινωνίας, όπως ο εκσυγχρονισμός και η εκβιομηχάνιση, και λιγότερο στους πρωταγωνιστές της Απελευθέρωσης. Ουσιαστικά δηλαδή, ο στόχος και ο  εθνικοαπελευθερωτικός χαρακτήρας της επανάστασης αποσιωπάται. Παράλληλα,  δηλώνεται ότι, ως εξαιρούμενη περίπτωση πολιτικής ιστορίας, θα διδάσκεται η  ίδρυση του ελληνικού κράτους. Να υποθέσουμε πως δεν θα τονίζεται, προφανώς, ότι το ελληνικό κράτος, σε αντίθεση από τους αρχικούς στόχους των επαναστατημένων Ελλήνων,  συστήθηκε ως προτεκτοράτο υπό την επιτροπεία των μεγάλων Δυνάμεων της εποχής, που, αφού δολοφόνησαν τον Καποδίστρια, επέβαλαν γόνο της πρωσικής αυτοκρατορικής οικογένειας , τον Όθωνα, ως ηγεμόνα  και πρώτο βασιλέα των Ελλήνων. Εντύπωση, επίσης, προκαλεί η απουσία αναφοράς στην Αντίσταση και τον αντικατοχικό αγώνα του ελληνικού λαού κατά της Γερμανικής, Ιταλικής και Βουλγαρικής  Κατοχής του 1940-45, ενώ από την περίοδο αυτή η ύλη (του Λυκείου μόνο)  θα εστιάζει  επιλεκτικά  στα γερμανικά αντίποινα. Καμιά επίσης αναφορά στο Διαφωτισμό, στα αναφαίρετα  δικαιώματα του Ανθρώπου και του Πολίτη, στη σημασία της Αμερικανικής και  Γαλλικής Επανάστασης, στο κύμα των ευρωπαϊκών επαναστάσεων του 1848, που σηματοδοτούν την εθνική αφύπνιση των λαών, ούτε βέβαια στην αρχή αυτοδιάθεσης των λαών, που επισφραγίζει το τέλος του Α παγκοσμίου Πολέμου.
Προπαντός, όμως, το υπουργείο δεν φαίνεται να  ενδιαφέρεται για τη συγκρότηση στη μαθητική σκέψη ενός βασικού ιστορικού κορμού, που θα επιτρέψει στον μαθητή  να ταξινομεί τις νέες γνώσεις, κατά χρονική αλληλουχία και βάση της ιστορικής σχέσης αιτίου – αποτελέσματος, ώστε να είναι σε θέση να συγκρίνει και κατ’ επέκταση να κρίνει. Ο βασικός αυτός κορμός γνώσεων, ως στοιχειώδης άξονας ιστορικών γνώσεων, ως γενικό πλαίσιο σύνδεσης, ταξινόμησης των γεγονότων, ουσιαστικά δε διδάσκεται. Συνεπώς, η διδασκαλία της ιστορικής συνέχειας καταργείται κι αντικαθίσταται από την αποσπασματικότητα των θεματικών κύκλων, που απομονώνουν ιστορικά ζητήματα από το γενικότερο πλαίσιο που τα προκάλεσε. Προβάλλονται  τα ζητήματα αυτά ως ασύνδετα κι αποκομμένα  από το ιστορικό πλαίσιο αναφοράς τους και τη σχέση αιτίου-αποτελέσματος. Σκόρπιες πληροφορίες που θα καταγράφονται χαοτικά στο μυαλό των παιδιών, χωρίς τη δυνατότητα ένταξης , ταξινόμησής κι ερμηνείας τους.
Ας μην ξεχνάμε ότι η ανάδειξη της σχέσης αιτίου – αποτελέσματος αποτελεί τη βασική ιστορική αρχή διάκρισης του τυχαίου συμβάντος από το  ιστορικό γεγονός. Ενώ, η επιλογή του υλικού και η ταξινόμησή του κατά σειρά προτεραιοτήτων, αποτελεί το πρώτο στάδιο της ιστορικής ερμηνείας, υποδεικνύοντας τους στόχους και την οπτική του ιστορικού. Αρκετά στοιχεία υποδηλώνουν ότι οι προτεινόμενες αλλαγές  μας οδηγούν σε αχαρτογράφητα νερά.
Όπως αναδεικνύουν οι επιλογές των θεματικών φακέλων, ο στόχος της διδασκαλίας της ιστορίας μετατίθεται από την εθνική ιστορία στην τοπική και παγκόσμια ιστορία. Σε αυτό που χαρακτηρίζεται ως  «Δημόσια Ιστορία», σύμφωνα τουλάχιστον με μία από τις ερμηνείες του όρου που δίνονται. Ένας όρος άγνωστος σε πολλούς, που εισήχθηκε στην Ελλάδα πολύ πρόσφατα, μόλις πριν μερικά χρόνια, γνωρίζοντας ωστόσο μεγάλη διάδοση στους ακαδημαϊκούς κύκλους, όπου έγινε αρκετά δημοφιλής. Το ενδιαφέρον της ακαδημαϊκής κοινότητας μπορεί να δικαιολογηθεί, λόγω του ότι ο ίδιος ο όρος και το περιεχόμενο του δεν είναι με απόλυτη σαφήνεια προσδιορισμένα, από αρκετούς αμφισβητείται ακόμη και το αν αποτελεί «ιστορία» καθώς αντίκειται στην επίσημη, την ακαδημαϊκή ιστοριογραφία, προβάλλοντας τη δημόσια χρήση της ιστορίας, δηλαδή την άποψη που ο απλός κόσμος διαμορφώνει κι εκφράζει για διάφορα ιστορικά γεγονότα από μια ποικιλία πηγών, όπως  προφορική παράδοση, αρχειακό υλικό ιδιωτικού χαρακτήρα (ημερολόγια, απομνημονεύματα κλπ),  κινηματογράφος,  λογοτεχνία,  διαδίκτυο και άλλα.
Ωστόσο, η πρωτοβουλία του Υπουργείου, όχι μόνο να εισάγει αυτού του τύπου την ιστορία στη δημόσια εκπαίδευση, αλλά  να πειραματιστεί αντικαθιστώντας με αυτήν καθ’ ολοκλήρου την διδασκαλία της σχολικής ιστορίας, αποτελεί αναμφισβήτητα πρωτοτυπία, παγκοσμίου ίσως εμβέλειας σε αχαρτογράφητα νερά και με απρόβλεπτες κι επικίνδυνες συνέπειες.  Το πρόβλημα δεν είναι με την ίδια τη «Δημόσια Ιστορία» καθεαυτό, αλλά  κυρίως έγκειται: Πρώτον, στην προχειρότητα και την επιδερμικότητα με την οποία αυτή φαίνεται ότι μεταλαμπαδεύεται από το εξωτερικό και  εισάγεται – με τις στρεβλώσεις που γίνεται αντιληπτή – στη σχολική εκπαίδευση. Δεύτερον,  στο ότι οι πειραματισμοί αυτοί προωθούν εσκεμμένα επιλεκτικές, και κατ’ επέκταση μεροληπτικές,  ιστορικές ερμηνείες  προς εξυπηρέτηση συγκεκριμένων πολιτικών στόχων και σκοπιμοτήτων. Και τρίτον, στο ότι αυτός ο τύπος ιστορίας  διδάσκεται ως η μόνη ενδεδειγμένη ιστορική μέθοδος σε παιδιά κι εφήβους που δεν έχουν καν αντιληφθεί τι είναι ιστορία.
Για παράδειγμα, η ιστορία του ηρωϊκού θανάτου που διδάχτηκα, ως χωριστή θεματική ενότητα, στο πανεπιστήμιο, ήταν πράγματι αποκαλυπτική βοηθώντας με να κατανοήσω πώς και γιατί το κυρίαρχο σύστημα «κατασκευάζει» ήρωες (ακόμη και αν δεν είναι), όταν τα απαιτεί το  αφήγημα που προωθεί και στο οποίο στηρίζεται, ενώ, όταν αυτό δεν το επιτρέπει, πραγματικές ηρωϊκές πράξεις θάβονται στη λήθη, κι οι ήρωες χαρακτηρίζονται προδότες. Ωστόσο, για να μπορέσω να διεισδύσω στη γνώση αυτή ήταν προαπαιτούμενο να γνωρίζω σε βάθος και να έχω εμπεδώσει  μια σειρά ιστορικών περιόδων και γεγονότων, να έχω δηλαδή, ήδη κάνει κτήμα μου έναν βασικό σκελετό ιστορικής γνώσης, που είχα αποκτήσει στα μαθητικά μου χρόνια. Αν αυτός ο σκελετός ιστορικής γνώσης δεν προσφέρεται στους μαθητές της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, σε τι θα οδηγήσει η σε βάθος ανάλυση επιμέρους ιστορικών θεμάτων και η σύγκρισή τους με επίκαιρα προβλήματα, αν όχι στη χειραγώγηση και στον αποπροσανατολισμό τους;
Το υπουργείο προβαίνει σε απερίσκεπτη, βιαστική και πρόχειρη υιοθέτηση διδακτικών πρακτικών, όταν καν δεν έχει απαντηθεί τεκμηριωμένα το βασικό ερώτημα: θα πρέπει η Δημόσια Ιστορία να εισαχθεί στην εκπαίδευση, κι αν ναι, σε ποια εκπαιδευτική βαθμίδα και πώς; Για παράδειγμα, η οπτική του Ρίχτερ ότι είναι ήρωες οι Γερμανοί αλεξιπτωτιστές και  τρομοκράτες ο κρητικός λαός που αντιστάθηκε  στη γερμανική εισβολή, μπορεί να αποτελέσει αντικείμενο της δημόσιας ιστορίας, εφόσον υιοθετείται από κάποιες κοινωνικές ομάδες. Το αντικείμενο αυτό όμως είναι θεμιτό να διδάσκεται σε σχολεία της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης στην Κρήτη ειδικότερα, και γενικότερα στην Ελλάδα, και μάλιστα ως η μόνη ιστορική εκδοχή;
Η ιστορία δεν ταυτίζεται με την ταυτότητα ενός λαού, όταν επιδιώκουμε να διαμορφώσουμε λαό χωρίς ταυτότητα, χωρίς ιστορική μνήμη, χωρίς πολιτισμική παράδοση. Η επιλεκτική παρουσίαση γεγονότων που δεν έχουν ενταχτεί σε ένα γενικότερο πλαίσιο αναφοράς, που δεν ερμηνεύονται με βάση τη σχέση αιτίου-αποτελέσματος προκαλεί σύγχυση. Όταν μάλιστα οι απαιτήσεις μας από τους μαθητές είναι αφενός πέραν των ηλικιακών τους δυνατοτήτων κι αφετέρου δεν αποτελούν φυσική απόρροια  δεξιοτήτων που έχουν εμπεδώσει, τότε προκαλεί απέχθεια, αποστροφή. Κι η αποστροφή για την ιστορία σημαίνει λήθη της ιστορίας. Κι ο λαός που ξεχνά την ιστορία του είναι καταδικασμένος σε ιστορική αφάνεια, σε ιστορική λήθη.
Αν η μέχρι σήμερα διδασκαλία της ιστορίας είναι ανεπαρκής και θεωρείται ότι δυσκολεύει τους μαθητές γιατί δεν έχουν εξοικείωση με την ιστορική σκέψη, αυτό που τώρα επιχειρείται με τη βίαιη  υιοθέτηση  μιας ανορθόδοξης – όπως προσπάθησα να καταδείξω- διδακτικής μεθόδου είναι η κατάργηση της ιστορίας και η αντικατάστασή της από μια μυθοπλαστική προπαγάνδα που εξυπηρετεί την παγκοσμιοποίηση. Οι προτεινόμενες αλλαγές δεν έχουν να κάνουν ούτε με «αριστερή», ούτε με «δεξιά» στροφή στη μελέτη και διδασκαλία της ιστορίας, αλλά με μια στροφή σύμφωνη με τις επιταγές της Νέας Τάξης και τα συμφέροντα της Παγκοσμιοποίησης.
Επιχειρείται η ελκυστική διδασκαλία της ιστορίας ως αφήγημα, αλλά  όχι ως επιστήμη που οφείλει αποστασιοποιημένα κι αμερόληπτα να φωτίζει όλες τις οπτικές αναδεικνύοντας τις αιτίες των γεγονότων, προβάλλοντας ιστορικές ερμηνείες που όχι μόνο θα μας βοηθήσουν να συσχετίσουμε το παρόν με το παρελθόν, αλλά θα μας βοηθήσουν να κατανοήσουμε και να ερμηνεύσουμε το παρόν. Είναι γνωστό ότι πάντοτε η ιστορία γράφεται από τους ισχυρούς, και το ίδιο ισχύει κι εδώ. Παρότι η προτεινόμενη από το Υπουργείο  διδακτέα ύλη φαίνεται ότι εστιάζει σε  κοινωνικές ομάδες είτε ανίσχυρες (δούλοι, γυναίκες, παιδιά, ξένοι, μετανάστες), είτε μη προβαλλόμενες (επιστήμονες, καλλιτέχνες, τεχνίτες, στρατιώτες), λειτουργεί και πάλι προπαγανδιστικά εξυπηρετώντας τις ανάγκες της παγκοσμιοποίησης. Έχουμε απλά  αντικατάσταση της προπαγάνδας! Μια προπαγάνδα που δεν είναι ούτε διεθνιστική, ούτε αντεθνιστική, αλλά εθνομηδενιστική. Διότι, μια διεθνιστική ιστορία θα πρόβαλλε και θα συνυπολόγιζε τις εθνικές ιστορίες άλλων λαών. Τώρα, όμως, η ιστορία δεν προβάλλεται ως υπόθεση λαών, αλλά ως υπόθεση μεμονωμένων κοινωνικών ομάδων. Τα λαϊκά, πατριωτικά χαρακτηριστικά εξοβελίζονται, όπως πετάγεται και το χρώμα του λαϊκού πολιτισμού. Ο λαός ως δημιουργός της ιστορίας εξαφανίζεται, και γίνεται χειραγωγούμενο υποκείμενό ασαφών κι απροσδιόριστων παραγόντων εκ των άνωθεν. Κι ενώ αποσιωπούνται χαρακτηριστικά παραδείγματα δημοκρατίας και λαϊκής κυριαρχίας –χαρακτηριστική περίπτωση η κυβέρνηση του Βουνού, καρπός της εθνικής Αντίστασης κατά της Γερμανικής Κατοχής-, προβάλλονται από την άλλη συγκεντρωτικά συστήματα αυτοκρατορικής εξουσίας, όπως της Ρώμης.
Ο ίδιος ο Υπουργός παραδέχεται ότι με το νέο αυτό εγχείρημα σχεδιασμού του μαθήματος της Ιστορίας «αλλάζει πράγματι το υλικό σε πολύ σημαντικό αντικείμενο της σχολικής εκπαίδευσης», ότι «έχουμε την πρώτη κρίσιμη παρέμβαση» εξορθολογισμού, αναμόρφωσης και εκσυγχρονισμού της ύλης και των προγραμμάτων σπουδών της σχολικής ιστορίας, που θα ακολουθήσουν κι άλλα αντικείμενα. Ότι  αυτή η νέα πρόταση, που βασίστηκε σε προηγούμενη συζήτηση με την κοινότητα ( άραγε ποια κοινότητα εννοεί, με ποιους έγινε η συζήτηση; διότι οι καθηγητές δεν ρωτήθηκαν),  είναι συστηματική, έχει μια ενιαία λογική και οικοδομεί μια νέα αντίληψη περί ιστορίας. Η νέα αυτή πρόταση περί διδακτικής της ιστορίας εντάσσεται στη φιλοσοφία της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης του  «Νέου Σχολείου», που  σχεδιάζεται κι οργανώνεται  καθ’ όλη τη διάρκεια της  μνημονιακής κατοχής της χώρας μας. Η ανθρωπιστική παιδεία της αρχαίας ελληνικής γραμματείας  παραγκωνίζεται, η γνώση της ελληνικής γλώσσας υποβαθμίζεται κι η ιστορία απλοποιείται κι «εκσυγχρονίζεται» για να ανταποκριθεί στις ανάγκες του παρόντος, της Παγκοσμιοποίησης.
Στην εποχή της παγκοσμιοποίησης, και προκειμένου να προωθηθούν τα οικονομικά συμφέροντα των Αγορών και τα γεωστρατηγικά  και στρατιωτικά συμφέροντα των νεοαποικιακών συσχετισμών, είναι απαραίτητες οι  συνοριακές αναδιατάξεις, τα διαπερατά σύνορα, τα υβριδικά κρατίδια δορυφόροι, οι μεταναστευτικές ροές κατ’ αναλογία των μεταναστευτικών πουλιών, χωρίς πολιτικές αιτίες. Και βέβαια, για να προωθηθούν όλα αυτά είναι απαραίτητη και η επαναδιατύπωση της ιστορίαςΗ  ιδέα του κυρίαρχου έθνους κράτους θα πρέπει να σβηστεί και μαζί του η συλλογική ταυτότητα των λαών που τα συγκροτούν. Η  συλλογική ιστορική μνήμη να μην μεταβιβαστεί στις νεότερες γενιές, αλλά να καταδικαστεί σε ιστορική λήθη. Κι η εκπαίδευση αποτελεί βασικό εργαλείο  για την επίτευξη των στόχων αυτών!
Μετά από οκτώ χρόνια οικονομικής υποδούλωσης,  που, από το 2010 ως σήμερα,  μάς έχουν επιβάλει οι «εταίροι» και δανειστές μας  σε αγαστή συνεργασία με τις  δοσίλογες ελληνόφωνες κυβερνήσεις , έχει παράλληλα επιβληθεί στον  υπό γενοκτονία ελληνικό λαό καθεστώς πολιτικής, ηθικής και πολιτισμικής υποταγής. Ορθότερα, επιχειρείται μεθοδευμένα ο  αφανισμός  της πολιτισμικής του ταυτότητας και της ιστορικής του μνήμης! Κατ’ απαίτηση των δανειστών, και παράλληλα με τις αλλαγές  της  διδασκαλίας της σχολικής ιστορίας,  η πολιτισμική  κληρονομιά του ελληνικού λαού εκχωρήθηκε στο υπερταμείο∙ παραχωρήθηκε ως εθνικό προσδιοριστικό το όνομα της «Μακεδονίας» και το ιστορικό, αρχαιολογικό και πολιτισμικό της υπόβαθρο στα σλαβοαλβανικά Σκόπια, ένα υβριδικό κρατίδιο των νατοϊκών και αμερικανικών συμφερόντων∙  τα βιβλία της ιστορίας της ΠΓΔΜ και της Ελλάδας θα επανεξεταστούν από  διεπιστημονική επιτροπή εμπειρογνωμόνων των δύο χωρών, η οποία θα εισηγηθεί αλλαγές δεσμευτικές στην περίπτωση εφαρμογής της συμφωνίας των Πρεσπών.  Η ελληνικότητα της Μακεδονίας προπαγανδίζεται ως φαντασίωση από κυβερνητικούς επιστήμονες, σκοπιανοί  «ιστορικοί»  μιλούν για «κατεχόμενη Μακεδονία» απαιτώντας από την Ελλάδα  αποζημίωση (3.000 δις ευρώ), κι αλβανοί «ιστορικοί» υποστηρίζουν ότι δεν υπάρχει ελληνικό γένος.  Η ελληνική κυβέρνηση  έχει συναινέσει  όχι μόνο στην αναθεώρηση, παραποίηση και διαστρέβλωση της ελληνικής ιστορίας, που επιτάσσουν τα αφεντικά της, αλλά και στην καθαίρεση της ιστορικής μνήμης του ελληνικού λαού.
Το σύστημα, που οι δοσίλογες κυβερνήσεις της Ελλάδας υπηρετούν από το 2010, μας διακηρύσσει με χίλιους τρόπους  όχι μόνο ότι ως λαός  δεν είμαστε άξιοι συνεχιστές της ελληνικής πολιτισμικής κληρονομιάς (βασικό επιχείρημα των αποικιοκρατικών δυνάμεων απέναντι στους λαούς των αποικιών τους ήδη από τον 19ο αιώνα), αλλά ούτε  η χώρα αυτή μας ανήκει.  Στηρίζουν την προπαγάνδα της υποδούλωσης και της υποταγής στο αφήγημα ενός  χρέους, το οποίο όμως στην πραγματικότητα είναι απεχθές και προπαντός  παράνομο, καθώς, εφαρμόστηκε με μνημόνια και δανειακές συμβάσεις που είναι άκυρα, γιατί στηρίζονται σε σχέδια νόμων, καταστρατηγώντας τόσο το εθνικό συνταγματικό  όσο και το Διεθνές Δίκαιο. Γι’ αυτό όλο το πολιτικό σύστημα και το διοικητικό προσωπικό που συνεργάζεται μαζί του, από το 2010 ως σήμερα, είναι υπόλογο εσχάτης προδοσίας. Εναντίον αυτού του συστήματος μια πολιτική δύναμη,  το Ενιαίο Παλαϊκό Μέτωπο (Επάμ), έχει καταθέσει μήνυση- έγκληση, επιδιώκοντας όχι μόνο την απόδοση ποινικών ευθυνών και την τιμωρία των ενόχων, αλλά κυρίως την αποκατάσταση της συνταγματικής έννομης τάξης, την ανάκτησης της εθνικής μας κυριαρχίας-ανεξαρτησίας και τη μονομερή διαγραφή και καταγγελία  του παράνομου χρέους.
Δε μπορούμε να μη θυμηθούμε τα λόγια του Σεφέρη, που είναι τόσο επίκαιρα στις μέρες μας: «Είμαστε ένας λαός με παλικαρίσια ψυχή, που κράτησε τα βαθιά κοιτάσματα της μνήμης του σε καιρούς ακμής και σε αιώνες διωγμών και άδειων λόγων. Τώρα που ο τριγυρινός μας κόσμος μοιάζει να θέλει να μας κάνει τρόφιμους ενός οικουμενικού πανδοχείου, θα την απαρνηθούμε άραγε αυτή τη μνήμη; Θα το παραδεχτούμε τάχα να γίνουμε απόκληροι ;»
Η επιλογή είναι δική μας!  Είναι του ελληνικού λαού!
ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑΤΑ ΑΠΟ ΟΠΟΥ ΑΝΤΛΗΘΗΚΑΝ ΟΙ  ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΕΣ ΑΛΛΑΓΕΣ.
H Eλένη Γούλα είναι μέλος του ΕΠΑΜ Σάμου
Πηγή : epamhellas