.

ΓΛΗΝΟΣ


Ν’ αγαπάς την ευθύνη να λες εγώ, εγώ μονάχος μου θα σώσω τον κόσμο. Αν χαθεί, εγώ θα φταίω - Έχεις ευθύνη. Δεν κυβερνάς πια μονάχα τη μικρή ασήμαντη ύπαρξή σου. Είσαι μια ζαριά όπου για μια στιγμή παίζεται η μοίρα του σογιού σου. - Μην καταδέχεσαι να ρωτάς: "Θα νικήσουμε; Θα νικηθούμε;" Πολέμα! Όταν πολεμάς για την λευτεριά, είσαι κι όλας λεύτερος (Νίκος Καζαντζάκης)




Δ. Καζάκης: Η νομική δέσμευση του Ε.ΠΑ.Μ. στον ελληνικό λαό

ΨΗΦΙΣΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

Η ΜΥΝΗΣΗ ΤΟΥ Ε.ΠΑ.Μ. ΕΠΙ ΕΣΧΑΤΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ






Η νομική δέσμευση του Ε.ΠΑ.Μ. στον ελληνικό λαό




ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΔΙΑΒΑΣΤΕ : Αποφασεις και ψηφισματα του 5ου Συνεδριου του Ενιαιου Παλλαϊκου Μετωπου.


ΠΑΤΗΣΤΕ ΣΤΟ ΛΟΓΟΤΥΠΟ...

Ανάποδα
Ακούστε στο e-roi.gr Ειδήσεις που αποκρύπτονται από τα συστημικά ΜΜΕ, θα σχολιάζονται θα αναλύονται και θα αντιπαρατίθενται στην κατασκευή πλαστών ειδήσεων που σερβίρονται στο πλαίσιο της πιο ξετσίπωτης προπαγάνδας. Την προπαγάνδα του φόβου και της εξαπάτησης. Είναι για εμάς κοινός τόπος, η προσπάθεια αντίληψης της ελληνικής και διεθνούς πραγματικότητας αλλά και η αποκάλυψη του μέλλοντος που ετοιμάζουν στον λαό μας..


synedrio











ΓΙΑ ΤΟ ΧΡΕΟΣ ΠΑΤΗΣΤΕ ΚΑΙ ΕΔΩ : http://www.nationaldebtclocks.org/debtclock/greece


ΓΙΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΗ ΚΑΙ ΠΙΟ ΑΜΕΣΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΣΤΗ ΣΕΛΙΔΑ ΜΑΣ ΣΤΟ FACEBOOK
(ΠΑΤΗΣΤΕ ΣΤΟ ΕΙΚΟΝΙΔΙΟ ΔΕΞΙΑ)

Τετάρτη 11 Δεκεμβρίου 2013

Το σύνδρομο της ήττας


φωτο psychologico.blogspot.com 
Η απεργία των διοικητικών υπαλλήλων του ΕΚΠΑ και του ΕΜΠ, που συμπλήρωσε 14 βδομάδες, παλεύοντας ενάντια σε θεούς και δαίμονες, έβγαλε στην επιφάνεια όχι μόνο το σάπιο πολιτικό παιχνίδι εξουσίας, που παίζεται μεταξύ συγκυβέρνησης και ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και τη βασική παθογένεια του εργατικού κινήματος: το σύνδρομο της ήττας.
Αυτοί που το Σεπτέμβρη διακήρυτταν υποκριτικά ότι οι λαϊκοί αγώνες θα ρίξουν την κυβέρνηση, τράβηξαν την ουρά τους απέξω και περί άλλα τυρβάζουν. Η… στρατηγική της πτώσης της κυβέρνησης εστιάζεται τώρα στην αποστασία κάποιων βουλευτών, στους οποίους υπόσχονται την πολιτική σωτηρία. Το επιχείρημα ότι δήθεν δεν αναμίχθηκαν στην απεργία των διοικητικών, για να μη δώσουν λαβή συκοφάντησης του αγώνα, είναι πρόστυχο.

Γιατί να τους νοιάζει κάτι τέτοιο, όταν οι ίδιοι έλεγαν πως οι αγώνες θα ρίξουν την κυβέρνηση; Απλούστατα, στο μυαλό τους είχαν άσφαιρους αγώνες και όχι έναν αγώνα που διεκδικούσε με αξιώσεις τη νίκη και αν στηριζόταν θα μπορούσε ν’ αλλάξει πολλά πράγματα.

Θα μπορούσε να επιφέρει ένα ισχυρό πλήγμα στο σύνδρομο της ήττας που πλακώνει τον ελληνικό λαό, μετά από μια τετραετία σαρωτικής επίθεσης των δυνάμεων του κεφαλαίου και διαδοχικών νικών τους σε όλα τα μέτωπα. Θα ήταν το πρώτο έμπρακτο ρήγμα στη σιδηρά πολιτική των Μνημονίων και των κυβερνήσεων που τα εφαρμόζουν.
Δεν φταίνε, όμως, μόνο οι δυνάμεις της αντιπολίτευσης για την απουσία κάθε στήριξης σ’ αυτόν τον αγώνα. Σε τελευταία ανάλυση, δεν μπορούσαμε να περιμένουμε διαφορετική στάση από κόμματα όπως ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Περισσός. Εχει και ο καθένας από εμάς τη δική του ευθύνη. Ως εργαζόμενοι πρωτίστως. Από τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Περισσό περιμένουμε να μας οργανώσουν, να οργανώσουν την πανεργατική αλληλεγγύη σ’ έναν αγώνα;
Από την άλλη, η απόδοση ευθυνών στον καθένα εργαζόμενο είναι εύκολη δουλειά. Το λες και καθάρισες. Απεκδύεσαι κάθε παραπέρα ευθύνης. Αν θέλεις να ψάξεις την ουσία των πραγμάτων, όμως, θα διαπιστώσεις ότι η ευθύνη είναι λιγότερο ατομική και περισσότερο συλλογική. Οταν εδώ και πολλά χρόνια έχει σπάσει ακόμη και στο κατώτερο επίπεδο, το συνδικαλιστικό, ο συνεκτικός ιστός που επέτρεπε τη συλλογική έκφραση της εργατικής τάξης, δεν μπορούμε να περιμένουμε ότι ατομικά ο κάθε εργαζόμενος θα σπάσει το σύνδρομο της ήττας και ξαφνικά θα προκύψει ένα τεράστιο άθροισμα αγωνιστικών ατομικοτήτων.
Οι πρωτοπόροι εργάτες έχουν τη δική τους τεράστια ευθύνη. Οχι γιατί δεν άλλαξαν τα πράγματα, αλλά γιατί δεν κινούνται σε μια κατεύθυνση αλλαγής, σε μια κατεύθυνση οικοδόμησης της νέας εργατικής συλλογικότητας.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου